την αφορμή για το θέμα μου την έδωσε άρθρο που διάβασα κάπου προχθές που μίλαγε για τα αρχέτυπα των αρχαίων ελλήνων θεών. Έλεγε λοιπόν το άρθρο το εξής, που το βρήκα επιτυχημένο.
Πότε νομίζετε λέει ότι εκφυλίστηκε ο αρχαίος κόσμος; Εκφυλίστηκε όταν εκφυλίστηκαν τα αρχέτυπα του. Όταν ο Άρης ας πούμε από πολεμιστής, υπερπασπιστής της πατρίδας έγινε μισθοφόρος. Όταν η Αφροδίτη από θεά του Έρωτα, έγινε πόρνη. Όταν ο Δίας από θεός της Δικαιοσύνης έγινε έκφυλος εραστής. Όταν ο Ερμής από προστάτις των συναλλαγών έγινε εμποράκος.
Τότε επήλθε και ο εκφυλισμός του αρχαίου κόσμου. Και κάπως έτσι θα με συγχωρήσετε βλέπω λίγο τα πράγματα και σήμερα. Με τα αρχέτυπα του Χριστιανισμού αυτή τη φορά να εκφυλίζονται. Όταν οι Άγγελοι γίνονται κάτι σαν genie in a bottle, η Δευτέρα Παρουσία συνδέεται με τον Πούτιν και η Θεία Λειτουργία γίνεται τηλεοπτικό show στις αμερικάνικες τηλεοράσεις, τότε ξέρουμε ότι έφτασε μάλλον η ώρα να κλείσει άλλο ένα μεγάλο κεφάλαιο.
Τι θα έρθει μετά; Κανείς δεν ξέρει... Πιθανότατα κάτι που θα απορροφήσει πολλά από τα παλιά. Όπως έγινε και τότε. Για να είναι πιο ομαλή η μετάβαση και λιγότερες οι αντιδράσεις. Σίγουρα ρόλο θα παίξουν και οι ανάγκες.
Σε ένα κόσμο πολέμου όπως η Ρώμη ήταν φυσικό ο κόσμος να αναζητά ειρήνη και αγάπη (άλλο τι έγινε μετά). Σε ένα κόσμο μόλυνσης του περιβάλλοντος, είναι πάλι φυσικό να έρθει μία θρησκεία που θα βάλει απαγορεύσεις που θα μας κάνουν να το ξανασεβαστούμε. Σε μία εποχή διαστημική, θα χρειαστεί να επανατοποθετηθεί και το ζήτημα της δημιουργίας του κόσμου. Ο κόσμος δεν μπορεί να είναι μόνο η Γη κι η Εδέμ η Μεσοποταμία.
Η μετατροπή των αρχαίων θεών σε κοσμοναύτες είναι μία τέτοια άγαρμπη προσπάθεια αλλά ο ανθρωπομορφισμός της εξωγήινης ζωής είναι τόσο τραβηγμένος που μας κάνει και γελάμε. Πολλοί μιλάνε για μία επιστημο-θρησκεία, αλλά προσωπικά δεν πιστεύω σε κάτι τέτοιο. Το είχε προσπαθήσει και ο Πλωτίνος με το Νεοπλατωνισμό, αλλά ο κόσμος τραβιέται πάντοτε περισσότερο από το ζωντανό ήρωα που θυσιάζεται, παρά από τις γενικές αρχές και τους Νόμους.
Ίσως μία θρησκεία με ήρωες τον Γκάντι και τη Μητέρα Τερέζα να ήταν αυτό που χρειάζεται ο πλανήτης. Ένωση των αντιθέτων, αγάπη σε αυτούς που έχουν ανάγκη, άρνηση του εθνικισμού και του πολέμου, ένωση του πλανήτη. Στην πράξη ωστόσο κάποια οικουμενική αρχή πάλι θα βάλει το χεράκι της. Και θα επιβάλλει μία δική της αρχή επί πάντων.
Ας ελπίσουμε ότι τα αρχέτυπα θα έχουν αρκετή ψυχή μέσα τους για να αντέξουν τα επόμενα δύο χιλιάδες χρόνια...