Το ζήτημα τους απασχολεί εδώ και περισσότερα από 70 χρόνια και αμέτρητες θεωρίες έχουν διατυπωθεί για το θέμα του γυναικείου οργασμού και την εξελικτική χρησιμότητα και αξία του. Επειδή ο γυναικείος οργασμός δεν έχει κάποια συγκεκριμένη χρηστικότητα όπως η αντίστοιχη εκσπερμάτιση του ανδρικού -που οδηγεί στην γονιμοποίηση του ωαρίου και στην αναπαραγωγή του είδους- και υφίσταται αποκλειστικά και μόνο ως μέσο απόλαυσης και ευχαρίστησης της γυναίκας παραμένει άλυτο μυστήριο.
Η Elizabeth Lloyd, συγγραφέας της μελέτης «The Case of the Female Orgasm» και καθηγήτρια Φιλοσοφίας της Eπιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Indiana, εξετάζοντας τις θεωρίες που έχουν, κατά καιρούς, διατυπωθεί καταλήγει στο συμπέρασμα πως ο γυναικείος οργασμός δεν είναι παρά μια ευτυχής σύμπτωση που, πάνω κάτω, οφείλεται στο γεγονός πως οι γυναίκες και οι άνδρες μοιράζονται το ίδιο γενετικό υλικό. Αλλά μια πρόσφατη μελέτη αμφισβητεί και τη δική της θέση.
Οι γενετιστές Brendan Zietsch και Pekka Santilla εξέτασαν 2.287 ζεύγη διδύμων του ίδιου φύλου και 1.803 ζεύγη διδύμων αντίθετου φύλου, ρωτώντας τους πόσο συχνά και πόσο εύκολα φτάνουν στην σεξουαλική κορύφωση. Αν ο γυναικείος οργασμός είναι αποτέλεσμα της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους, τα δίδυμα αντίθετου φύλου θα έπρεπε να έχουν παρόμοια λειτουργία κατά την διαδικασία που οδηγεί σε αυτόν. Αλλά αυτό δεν ήταν το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν. Ενώ η λειτουργία του οργασμού που μοιράζονταν γενετικά τα ομόφυλα δίδυμα έμοιαζε, οι ομοιότητες εξαφανίζονταν στα δίδυμα αντίθετου φύλου παρόλο που μοιράζονται το ίδιο γενετικό υλικό.
Τελικά απάντηση δεν έχει δοθεί και το μόνο που έχουν παραδεχτεί οι επιστήμονες που εξακολουθούν να σηκώνουν τα χέρια ψηλά σε αυτό το μυστήριο της φύσης είναι πως ο γυναικείος οργασμός πράγματι υπάρχει. Ευτυχώς που υπάρχουν και γυναίκες ερευνήτριες, δηλαδή, που αν και δεν μπορούν να δώσουν επιστημονική εξήγηση τον γνωρίζουν από πρώτο χέρι και δεν μπορούν παρά να αποδεχτούν την ύπαρξή τους. Αλλιώς, φαντάζεστε; Θα μας έβγαζαν όλες (τις γυναίκες) τρελές και υποκρίτριες.