Εικόνες δελφινιών που κουβαλούν σφουγγάρια με το ρύγχος τους έτσι ώστε να μην τραυματιστούν στην προσπάθειά τους να «ξετρυπώσουν» ψάρια και καρκινοειδή από τον βραχώδη βυθό, έχουν καταγραφεί από το 1980.
Ωστόσο ερευνητές του πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας προσθέτουν μια νέα διάσταση στις μέχρι τώρα έρευνες προσπαθώντας, με τη χρήση υπολογιστικών μοντέλων, να εκτιμήσουν από πότε χρονολογείται το κυνήγι με σφουγγάρια, μια τεχνική που περνά «από μάνα σε κόρη».
Μάλιστα πιστεύουν ότι η τεχνική αυτή ξεκίνησε από ένα μεμονωμένο θηλυκό στον Κόλπο των Καρχαριών στη Δυτική Αυστραλία, και στη συνέχεια όλοι οι απόγονοι της περιοχής διδάχθηκαν το κόλπο από τις μητέρες τους.
Με αυτό το δεδομένο και λαμβάνοντας επίσης υπόψη ότι τα δελφίνια κυνηγούν με σφουγγάρια στο ρύγχος τους τουλάχιστον 30 χρόνια τώρα, οι επιστήμονες κατάφεραν με τη χρήση υπολογιστικών μοντέλων να μελετήσουν πώς διαδόθηκε αυτή η συμπεριφορά τις τελευταίες τρείς δεκαετίες.
Παράλληλα, αναλύοντας τη συμπεριφορά των δελφινιών αλλά και γενετικά στοιχεία, βρήκαν ότι η μοναδική αυτή τεχνική ξεκίνησε πριν 180 χρόνια, περίπου οκτώ γενιές δελφινιών νωρίτερα.
«Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι η τεχνική αυτή δεν έχει διαδοθεί σε όλο τον πληθυσμό των δελφινιών, ούτε όμως έχει εξαφανιστεί», τόνισε σε δηλώσεις της η ερευνήτρια Anna Kopps, που συμμετείχε στη μελέτη.
Τα δελφίνια εξαρτώνται σημαντικά από τη μητέρα τους τα πρώτα τέσσερα χρόνια της ζωής τους, γεγονός που σημαίνει ότι έχουν άπλετο χρόνο για να μελετήσουν και να μάθουν τις τεχνικές επιβίωσης που χρησιμοποιεί η «μαμά».
Σημειώνεται ότι η μέγιστη διάρκεια ζωής των δελφινιών είναι τα 40 χρόνια.
Σημαντικό επίσης συμπέρασμα της έρευνας είναι ότι αν και τα αρσενικά δελφίνια επίσης μαθαίνουν την τεχνική του κυνηγιού με σφουγγάρια από τις μητέρες τους, δεν μπορούν να την κληροδοτήσουν στις επόμενες γενιές.