Η επιστημονική ομάδα υποστηρίζει πως ουσιαστικά οι δεινόσαυροι υπήρξαν οι ηττημένοι μίας διατροφικής μάχης και αυτή η ήττα οδήγησε στην εξαφάνισή τους.
Σε παλαιότερες έρευνες έρευνες αναφερόταν πως τα θηλαστικά, τα οποία επέζησαν από τη μαζική εξαφάνιση των ειδών στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου, έφαγαν τα αυγά των μεγάλων δεινοσαύρων οδηγώντας το είδος σε εξαφάνιση. Ωστόσο περισσότερο αξιόπιστες θεωρούνταν οι θεωρίες που παρουσίαζαν μία μαζική και βίαιη εξαφάνιση πολλών ζώων και φυτών λόγω φυσικών καταστροφών, όπως είναι οι ηφαιστειακές εκρήξεις και πτώση αστεροειδών στη Γη.
Σύμφωνα με την νέα έρευνα της επιστημονικής ομάδας, με επικεφαλής τους Μάρκους Κλάους και Ντάριλ Κόντρον, του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης, οι οποίοι συνεργάστηκαν με τη Ζωολογική Εταιρεία του Λονδίνου, οι δεινόσαυροι μειονεκτούσαν σε σχέση με τα θηλαστικά. Η εν λόγω έρευνα δημοσιεύεται στο Biology Letters της βρετανικής Βασιλικής Εταιρείας.
"Πιστεύω ότι βρήκαμε την απάντηση στο ερώτημα 'γιατί επέζησαν τα θηλαστικά και όχι οι δεινόσαυροι;' " δήλωσε ο Μάρκους Κλάους στο Γαλλικό Πρακτορείο. Σύμφωνα με την επιστημονική ομάδα οι δεινόσαυροι γεννούσαν σχετικά μικρά αυγά για το μέγεθός τους. Τα νεογέννητα ζύγιζαν από δύο μέχρι δέκα κιλά, με αποτέλεσμα να πρέπει να περάσουν από διάφορα στάδια για να φτάσουν στο τελικό βάρος των 30 ή 50 τόνων.
Οι μικροί σε μέγεθος νεογέννητοι δεινόσαυροι είχαν παράλληλα να ανταγωνιστούν τους νεογέννητους δεινόσαυρους μεγαλύτερου μεγέθους με αποτέλεσμα σταδιακά ο πληθυσμός τους να μειώνεται. "Κάτι τέτοιο δεν προκάλεσε προβλήματα επί 150 εκατομμύρια χρόνια. Όμως όταν συνέβη κάτι που εξολόθρευσε τα μεγάλα είδη" και ο αριθμός των μικρόσωμων ειδών ήταν ήδη περιορισμένος, "όλη η ομάδα εξαφανίστηκε", πρόσθεσε ο Κλάους.
Μόνο οι μικροί δεινόσαυροι που είχαν κατακτήσει τους αιθέρες καταλαμβάνοντας μια νέα θέση στο οικοσύστημα σώθηκαν από την εξαφάνιση και εξελίχθηκαν στα σημερινά πουλιά.