Ο Μέγας Αλέξανδρος είναι και πάλι στο προσκήνιο. Αυτή τη φορά σαν ήρωας
Χολιγουντιανής ταινίας. Πολύς θόρυβος, πολύ συζήτηση, πολλά ειπώθηκαν
για τον μεγάλο Έλληνα ηγέτη. Γι' αυτό αξίζει να θυμηθούμε τον όρκο που
εκφώνησε σε συμπόσιο ενώπιον 9.000 αξιωματούχων και προυχόντων κάθε
φυλής...
Ελλήνων. Περσών, Μήδων (όπως αναφέρει ο Αλεξανδρινός Φιλόσοφος Ερατοσθένης, που ήταν τρίτος διευθυντής της Βιβλιοθήκης Αλεξανδρείας το 257-194 π.Χ.):
«Σας εύχομαι τώρα που τελειώνουν οι πόλεμοι να ευτυχήσετε με την Ειρήνη. Όλοι οι θνητοί απ' εδώ και πέρα, να ζήσουν σαν ένας λαός, μονοιασμένοι, για την κοινή προκοπή. Να θεωρείτε την Οικουμένη Πατρίδα σας, με κοινούς νόμους, όπου θα κυβερνούν οι άριστοι, ανεξαρτήτως φυλής. Δεν ξεχωρίζω τους ανθρώπους όπως κάνουν οι στενόμυαλοι, σε Έλληνες και Βαρβάρους. Δεν μ' ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών, ούτε η ράτσα που γεννήθηκαν.
Τους καταμερίζω με ένα μόνο κριτήριο, την Αρετή. Για μένα κάθε καλός Ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από Βάρβαρο. Αν ποτέ σας παρουσιασθούν διαφορές, δεν θα καταφύγετε στα όπλα, παρά θα τις λύσετε ειρηνικά.
Στην ανάγκη θα σταθώ εγώ διαιτητής σας. Τον Θεό, δεν πρέπει να τον νομίζετε ως αυταρχικό κυβερνήτη, αλλ' ως κοινό πατέρα όλων. Από μέρους μου, θεωρώ όλους ίσους, λευκούς και μελαμψούς. Και θα ήθελα να μην είσθε μόνο υπήκοοι της Κοινοπολιτείας μου, αλλά μέτοχοι, όλοι συνεταίροι.
Όσο περνάει από το χέρι μου θα προσπαθήσω να συντελεσθούν αυτά που υπόσχομαι. Τον Όρκο τούτο που δώσαμε με την σπονδή απόψε, κρατήστε τον σαν Σύμβολο Αγάπης».
Ένα κήρυγμα Οικουμενικής Αγάπης και Ειρήνης. Τόσο σοφό, όσο και διαχρονικό.
Επαναστατικό, θα λέγαμε στην εποχή του.
Κανένας πολιτικός ή στρατιωτικός ως τότε, δεν είχε σκεφθεί να πει αυτά που πρώτος ο Μ. Αλέξανδρος ορκίσθηκε.
Δίκαια θεωρήθηκε από πολλούς ως εμπνευστής του οικουμενισμού, που σήμερα, την εποχή της παγκοσμιοποίησης, αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Ελλήνων. Περσών, Μήδων (όπως αναφέρει ο Αλεξανδρινός Φιλόσοφος Ερατοσθένης, που ήταν τρίτος διευθυντής της Βιβλιοθήκης Αλεξανδρείας το 257-194 π.Χ.):
«Σας εύχομαι τώρα που τελειώνουν οι πόλεμοι να ευτυχήσετε με την Ειρήνη. Όλοι οι θνητοί απ' εδώ και πέρα, να ζήσουν σαν ένας λαός, μονοιασμένοι, για την κοινή προκοπή. Να θεωρείτε την Οικουμένη Πατρίδα σας, με κοινούς νόμους, όπου θα κυβερνούν οι άριστοι, ανεξαρτήτως φυλής. Δεν ξεχωρίζω τους ανθρώπους όπως κάνουν οι στενόμυαλοι, σε Έλληνες και Βαρβάρους. Δεν μ' ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών, ούτε η ράτσα που γεννήθηκαν.
Τους καταμερίζω με ένα μόνο κριτήριο, την Αρετή. Για μένα κάθε καλός Ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από Βάρβαρο. Αν ποτέ σας παρουσιασθούν διαφορές, δεν θα καταφύγετε στα όπλα, παρά θα τις λύσετε ειρηνικά.
Στην ανάγκη θα σταθώ εγώ διαιτητής σας. Τον Θεό, δεν πρέπει να τον νομίζετε ως αυταρχικό κυβερνήτη, αλλ' ως κοινό πατέρα όλων. Από μέρους μου, θεωρώ όλους ίσους, λευκούς και μελαμψούς. Και θα ήθελα να μην είσθε μόνο υπήκοοι της Κοινοπολιτείας μου, αλλά μέτοχοι, όλοι συνεταίροι.
Όσο περνάει από το χέρι μου θα προσπαθήσω να συντελεσθούν αυτά που υπόσχομαι. Τον Όρκο τούτο που δώσαμε με την σπονδή απόψε, κρατήστε τον σαν Σύμβολο Αγάπης».
Ένα κήρυγμα Οικουμενικής Αγάπης και Ειρήνης. Τόσο σοφό, όσο και διαχρονικό.
Επαναστατικό, θα λέγαμε στην εποχή του.
Κανένας πολιτικός ή στρατιωτικός ως τότε, δεν είχε σκεφθεί να πει αυτά που πρώτος ο Μ. Αλέξανδρος ορκίσθηκε.
Δίκαια θεωρήθηκε από πολλούς ως εμπνευστής του οικουμενισμού, που σήμερα, την εποχή της παγκοσμιοποίησης, αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον.