Τραβάει τα φώτα της δημοσιότητας τόσο για τα μηνύματα που περνάει ανάλογα με τη θεματολογία του, όσο και για την καλλιτεχνική χροιά που έχει πάρει πλέον, το πιο διάσημο ημερολόγιο. Εϊναι πλέον παγκοσμίως αναγνωρισμένο πως το ημερολόγιο της Pirelli είναι Τέχνη.
Φέτος οι Ιταλοί θέλησαν να κάνουν κάτι εντελώς διαφορετικό. Κάλεσαν ουσιαστικά έναν φωτορεπόρτερ, θέλοντας να βγάλουν από το φακό του την ίδια τη ζωή. Πέρα από τα στημένα σκηνικά, τα ακριβά ρούχα (ή καλύτερα εσώρουχα) αλλά και το βαρύ μεϊκάπ. Ο Στιβ Μακ Κάρι είναι ο φωτογράφος που έχει απαθανατίσει μέσα από τα μάτια των ανθρώπων το δράμα που βίωναν στους πολέμους που έκαναν οι… Κυβερνήτες τους.
Είναι ο φωτογράφος που είχε αποτυπώσει το μεγάλο «γιατί» στο βλέμμα της μικρής Αφγανής, όταν η χώρα της βομβαρδιζόταν από τους συμπατριώτες του, τους Αμερικανούς.
Είναι ο Αμερικανός φωτογράφος o οποίος, από κάποιους συμπατριώτες του χαρακτηρίστηκε ως προδότης, ενώ παράλληλα -από τους περισσότερους- αποθεώθηκε, γι’ αυτή τη φωτογραφία.
Ο Στιβ Μακ Κάρι είναι ένας Ειρηνιστής, που μπορεί να εκφράζεται με πολύ σκληρή γλώσσα,μέσα από το φακό του, για το κακό των πολέμων.
Αυτός ο φωτογράφος λοιπόν στο ημερολόγιο της Pirelli για το 2013, έκανε το διαφορετικό. Δεν έγδυσε τα μοντέλα του, αλλά φωτογράφησε την ωραιότητα της γυναίκας, μέσα στο πολύχρωμο και συνάμα άγριο περιβάλλον μίας πόλης που πλέον αλλάζει. Αυτή η πόλη είναι το Ρίο ντε Τζανέιρο.
Έτσι, οι επικίνδυνες φαβέλες έγιναν το φόντο για να αναδειχθεί η σεξουαλικότητα ενός -ντυμένου- γυναικείου κορμιού. Το απρόσωπο εμπορικό λιμάνι πήρε χρώμα για να καταγραφεί η θετική ενέργεια μίας γυναίκας που ήδη μετράει μισό αιώνα ζωής. Οι παλιές, ταλαιπωρημένες, γκρίζες γωνιές της πόλης, πήραν ζωή αφού πάνω τους ακούμπησε μία έγκυος γυναίκα (Αντριάνα Λίμα).
Και απο τις έντεκα γυναίκες που έλαβαν μέρος στη φωτογράφιση, ο Στιβ Μακ Κάρι κατάφερε και έβγαλε αυτό που κάποιοι άλλοι για να το αποδώσουν πρέπει να δείξουν γυμνά κορμιά.
Το σίγουρο είναι πως η Pirelli για άλλη μία χρονιά με το ημερολόγιό της κατάφερε να κάνει τον κόσμο να μιλάει για ένα ανθρωπιστικό έργο τέχνης...
