Αν και πολλοί «άσπονδοι φίλοι» της χώρας μας ανέμεναν ή "πόνταραν" στην αποτυχία του εγχειρήματος, όταν ξεκινούσαν οι διαπραγματεύσεις με την Τρόικα μετά τις εκλογές του Ιουνίου, τώρα πλέον η Αθήνα εμφανίζεται να έχει κάνει «το καθήκον της» και να περιμένει με τη σειρά της από τους ευρωπαίους εταίρους και το ΔΝΤ να πράξουν ανάλογα.
Τίποτα όμως δεν δικαιολογεί την αισιοδοξία που απορρέουν οι δηλώσεις των Ελλήνων αξιωματούχων, ως προς την έγκαιρη καταβολή της δόσεως. Όχι τόσο διότι θέλουν να κάνουν πίσω ορισμένοι από τους ευρωπαίους εταίρους, όσο κυρίως γιατί έχει χαθεί πλέον τόσος χρόνος με πάσης φύσεως πισωγυρίσματα και αναβολές που οι δανειστές δεν έχουν κανέναν λόγο να πιεστούν για να τον καλύψουν.
Ούτως ή άλλως όμως, όπως διαφαίνεται, οι δόσεις θα δοθούν σε δόσεις, αλλά με διαφορά ολίγων ημερών ή εβδομάδων μεταξύ τους. Και δεν είναι παράλογο αυτό αν αναλογιστεί κανείς πως ένα μεγάλο τμήμα των χρημάτων προορίζεται πχ για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών και δεν θα δοθεί υπό τη μορφή χρημάτων αλλά εγγυήσεων.
Άλλο τμήμα δανείων πάλι αφορά παλαιότερες δόσεις (του Μαρτίου και του Ιουνίου) και άλλο την δόση Σεπτεμβρίου, που διέπονται από διαφορετικό νομικό καθεστώς. Άλλα χρήματα πάλι προορίζονται για εξόφληση ομολόγων που κατέχει η ΕΚΤ ή για συσσωρευμένα χρέη προς τον εγχώριο ιδιωτικό τομέα που ενδιαφέρουν περισσότερο την Τρόικα, ενώ άλλα έχουν στόχο μια απλή αναχρηματοδότηση εντόκων γραμματίων ή την τρέχουσα μισθοδοσία δημοσίων υπαλλήλων που δεν «καίνε» τους δανειστές.
Και μόνο πάντως το γεγονός πως η κυβέρνηση αποφάσισε να δανειστεί με έντοκα γραμμάτια 4 μηνών (θα τα εκδώσει την Τρίτη 13 Νοεμβρίου) δείχνει πως αναμένει πως τα λεφτά θα φτάσουν σε μέχρι και έναν μήνα από σήμερα.
Μέχρι τότε θα πρέπει να κινείται σε τεντωμένο σχοινί κάνοντας «τράμπα» τα λεφτά που εισπράττει από φόρους και παγώνοντας σχεδόν όλες τις δαπάνες που μπορεί να καθυστερήσει, μέχρι να εισρεύσουν στα κρατικά ταμεία τα κονδύλια που έχει εδώ και πολύ καιρό ανάγκη.