Σε θέατρο του παραλόγου εξελίσσεται το περίεργο παιχνίδι που παίζεται εις βάρος της υγείας μας!
Στην αρχή ήρθε η τρόικα, εκμεταλλευόμενη τη δύσκολη οικονομική θέση της χώρας μας, και είπε στους Έλληνες γιατρούς: σας υποχρεώνω να μη συνταγογραφείτε συγκεκριμένο, επώνυμο φάρμακο στον ασθενή σας, αλλά μόνο δραστική ουσία, ώστε αναγκαστικά να χορηγούνται στους Ελληνες ασθενείς τα ανώνυμα –και αμφιβόλου ποιότητας- γενόσημα του Τρίτου Κόσμου και να θησαυρίζουν οι γερμανικές και ισραηλινές πολυεθνικές.
Μετά, ήρθε η ελληνική κυβέρνηση –δια στόματος του αναπληρωτή υπουργού Υγείας, Μάριου Σαλμά- και είπε: διαφωνώ με τη δραστική ουσία, αλλά την επιβάλω (γιατί αλλιώς η τρόικα δε μου δίνει τη δόση) και ορίζω συγκεκριμένες εξαιρέσεις για να μπορεί ο γιατρός να γράφει επώνυμο φάρμακο, ώστε να προστατεύσω τη δημόσια Υγεία.
Πάμε, όμως, να δούμε ποιες είναι οι εξαιρέσεις αυτές και τι κρύβεται πίσω από κάθε μία:
Μας είπε ο κ. Σαλμάς αφενός για εξαίρεση από το μέτρο της δραστικής του 15% των συνταγών, αφετέρου για εξαίρεση των ευπαθών ομάδων (χρόνια πασχόντων, ρυθμισμένων ασθενών, παιδιών, γερόντων, εγκύων κ.λπ.). Μας είπε, δηλαδή, ότι θα ισχύει ΚΑΙ το ένα ΚΑΙ το άλλο. Αρα, θα προστατεύεται ΚΑΙ η υγεία των ευπαθών ομάδων ΚΑΙ των συγκεκριμένων ασθενών που θα το θεωρεί απαραίτητο ο γιατρός τους. Τελικά, όχι μόνο δεν ισχύουν και τα δύο, αθροιστικά, αλλά και η δυνατότητα προστασίας των ευπαθών ομάδων περιορίζεται μόλις στο 15% του συνόλου των συνταγών. Αρα, όχι μόνο δε λειτουργούν αθροιστικά, αλλά το ένα μέτρο ακυρώνει σε πολύ μεγάλο βαθμό το άλλο. Κι όλα αυτά αφού έχουν αφαιρεθεί παιδιά, έγκυοι και γέροντες από τις εξαιρέσεις… Ετσι δεν είναι, κ. Σαλμά;
Μας είπε, λοιπόν, ο κ. Σαλμάς ότι δίνεται στον γιατρό το περιθώριο να γράφει επωνυμία φαρμάκου στο 15% των συνταγών του, ώστε -στις περιπτώσεις που κρίνει ότι το επιβάλλει η υγεία του ασθενούς- ο γιατρός να έχει πλήρη έλεγχο της φαρμακευτικής του αγωγής. Τελικά, αυτό δεν ισχύει. Το 15% είναι απλά το πλαφόν των συνταγών που μπορούν να περιλαμβάνουν σκευάσματα τα οποία εξαιρούνται από τη συνταγογράφηση με δραστική ουσία. Αρα, όχι μόνο δεν εξαιρείται το 15% των συνταγών από τη ρύθμιση, αλλά επιβάλλεται και πλαφόν στις εξαιρέσεις! Ετσι δεν είναι, κ. Σαλμά;
Μας είπε ο κ. Σαλμάς ότι από τη συνταγογράφηση με δραστική ουσία εξαιρούνται οι ευπαθείς ομάδες: παιδιά, έγκυοι, γέροντες. Τελικά δεν εξαιρέθηκαν. Δηλαδή, ο γιατρός δε θα γνωρίζει τι φάρμακο θα καταλήξει τελικά στον ευαίσθητο παιδικό οργανισμό, στον οργανισμό της εγκύου και του ηλικιωμένου. Ετσι δεν είναι, κ. Σαλμά;
Μας είπε ο κ. Σαλμάς για τις εξαιρέσεις, αλλά δε μας διευκρίνισε ότι στο μέτρο θα ενταχθούν και τα πρωτότυπα φάρμακα (φάρμακα αναφοράς χωρίς γενόσημο). Εδώ μιλάμε για τον απόλυτο παραλογισμό. Το πρωτότυπο φάρμακο εξ ορισμού δεν έχει γενόσημο. Δηλαδή, η δραστική του ουσία είναι μοναδική και προστατευμένη. Αρα, δεν υπάρχει καμία λογική να εντάσσεται στο μέτρο της συνταγοντάφησης με δραστική ουσία. Το μόνο που πετυχαίνει η ένταξή του είναι –αφού τα πρωτότυπα αντιστοιχούν περίπου στα μισά φάρμακα που συνταγογραφούνται- να μειώνει, κι άλλο, το πλαφόν των εξαιρέσεων, στο 7,5%! Να μειώνει κι άλλο το περιθώριο να προστατευτούν οι Ελληνες ασθενείς μέσω του πλήρους ελέγχου του γιατρού στη φαρμακευτική τους αγωγή. Ετσι δεν είναι, κ. Σαλμά;
Τι θα συνταγογραφεί ο παιδίατρος;
Όλα τα προαναφερθέντα ερωτήματα βάζουν σε σκληρή δοκιμασία την κοινή λογική, ειδικά όταν αναλογιστεί κανείς τις πρακτικές τους επιπτώσεις. Ας πάρουμε το παράδειγμα ενός παιδίατρου. Εξ αντικειμένου, οι παιδίατροι συνταγογραφούν σχεδόν αποκλειστικά εμβόλια, φάρμακα για το άσθμα και, σε μικρότερο βαθμό, αντιβιοτικά. Αφού, λοιπόν, τα εμβόλια θα εξαιρούνται από τη συνταγογράφηση με βάση τη δραστική ουσία, νομοτελειακά, κάποια στιγμή ο παιδίατρος δε θα μπορεί να δώσει εμβόλια στους ασθενείς του! Για να γίνει κατανοητό. Εστω ότι ένας συγκεκριμένος παιδίατρος παρακολουθεί 100 παιδάκια. Ερχεται το πρώτο για εμβολιασμό. Συνταγογραφεί ο παιδίατρος το εμβόλιο. Το εμβόλιο, όμως, είναι εξαιρούμενο, άρα ο γιατρός πρέπει να το χορηγήσει με την επωνυμία του. Αυτόματα μειώνεται το πλαφόν του για κατ’ εξαίρεση συνταγογράφηση. Ερχεται, λοιπόν, το δεύτερο παιδάκι, το τρίτο και ούτω καθεξής. Όταν στο ιατρείο θα μπει το δέκατο έκτο παιδάκι, ο γιατρός –πολύ απλά- ΔΕ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ να του δώσει εμβόλιο! Γιατί θα έχει καλύψει το πλαφόν του, δε θα μπορεί να δίνει πια εμβόλια και θα έχει δικαίωμα τα ασχολείται μόνο με άλλες περιπτώσεις… Θα ήταν για γέλια, αλλά είναι για κλάματα.
Στο σύνολο του ελληνικού λαού, αυτό το θέατρο του παραλόγου θα δημιουργήσει ασθενείς δύο ταχυτήτων. Πατρικίους και πληβείους. Ο γιατρός θα υποχρεώνεται από το νόμο –που τον αναγκάζει ουσιαστικά να παραβεί τον όρκο του Ιπποκράτη- να κάνει διάκριση μεταξύ ενός 15% ασθενών-VIP στους οποίους θα χορηγεί επώνυμα φάρμακα και θα έχει πλήρη έλεγχο της θεραπείας τους και της μεγάλης μάζας των «παιδιών ενός κατώτερου θεού», στους οποίους δε θα γνωρίζει καν ποιο φάρμακο καταλήγει στο στομάχι τους!
Μας χρησιμοποιούν σαν πειραματόζωα!
Ο παραλογισμός των μέτρων που εφαρμόζονται στην Ελλάδα αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι δεν έχουν εφαρμοστεί σε καμία άλλη χώρα της Ευρώπης! Ακόμη και σε χώρες όπου ισχύουν συστήματα τα οποία αναφέρονται με κάποιον τρόπο στη δραστική ουσία, ο γιατρός σημειώνει υποχρεωτικά στη συνταγή και επωνυμία φαρμάκου. Ακόμη και στην Πορτογαλία που τελεί, επίσης, σε καθεστώς μνημονίου, η τρόικα δεν επέβαλε τέτοιο ισοπεδωτικό σύστημα. Στην Πορτογαλία το μνημόνιο δεν εντάσσει τα πρωτότυπα φάρμακα στη συνταγογράφηση με δραστική ουσία, ενώ εξαιρεί και όλες τις χρόνιες παθήσεις (θεραπείες άνω των 28 ημερών) από τη ρύθμιση, χωρίς κανένα πλαφόν –απεριόριστα. Και, σα να μην έφταναν αυτά, επιχειρούν στην Ελλάδα να εφαρμόσουν σε μια νύχτα ένα σαρωτικό μέτρο, ενώ ανάλογες (και πολύ ηπιότερες, βέβαι) ρυθμίσεις σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης εφαρμόστηκαν σε βάθος 4-5 χρόνων, προκειμένου να «εκπαιδευτούν» γιατροί και ασθενείς.
Αυτό αποδεικνύει ότι, αλλού, η τρόικα έχει αποδεχθεί μέτρα που δε συνθλίβουν απόλυτα την υγεία του λαού και, άρα, ότι και στην Ελλάδα υπάρχουν περιθώρια διαπραγμάτευσης, τα οποία η κυβέρνηση οφείλει να εξαντλήσει μέχρι τέλους. Υπό την ασφυκτική πίεση από το εξωτερικό και την απαίτηση να ψηφιστεί το πολυνομοσχέδιο και να εκδοθούν οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου μέσα σε δυο μέρες, πέρασαν ρυθμίσεις που οδηγούν σε τεράστια υποβάθμιση της Δημόσιας Υγείας. Υπάρχει ακόμη χρόνος να γίνουν διορθώσεις προς τη σωστή κατεύθυνση. Περιορισμένος, αλλά υπάρχει.
Είναι στο χέρι του κ. Σαλμά, του υπουργού Υγείας κ. Ανδρέα Λυκουρέντζου και του ίδιου του πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά να απαιτήσουν από την τρόικα και να πετύχουν να μη θυσιάσουμε τις ζωές των Ελλήνων για να ξεπληρώσουμε τους δανειστές μας.