Η Κρ.Λαγκάρντ όμως δεν εκπροσωπεί τον εαυτό της, αλλά μια σειρά από χώρες, χρηματοδότες του Ταμείου και κατά συνέπεια της Ελλάδας, που δεν αρέσκονται να βλέπουν τους κανόνες να λυγίζουν υπό την πίεση κάποιων Ευρωπαίων.
Στην πράξη μάλιστα οι νέες, ανερχόμενες οικονομίες, χρηματοδότες του Ταμείου, δεν βλέπουν με καθόλου καλό μάτι την ευνοϊκή, προνομιακή μεταχείριση της Κρ.Λαγκάρντ προς την ευρωζώνη με τα λεφτά τους. Για τουλάχιστον 5 μέλη του ΔΣ του ΔΝΤ το ελληνικό θέμα έχει δύο λύσεις: ή κούρεμα των διμερών δανείων, ή αποχώρηση του ΔΝΤ από το πρόγραμμα.
Η Γερμανία δεν είναι διατεθειμένη να δεχθεί καμία από αυτές τις δύο λύσεις, ούτε σήμερα, ούτε στις 3 Δεκεμβρίου, ούτε ποτέ πριν από τις ομοσπονδιακές εκλογές του 2013. Μετά βλέπουμε. Από τα δύο άσχημα ενδεχόμενα, δεν ξέρει ποιο να πρωτοδιαλέξει. Η αποχώρηση του Ταμείου από την Ελλάδα και ενδεχομένως και τα άλλα προγράμματα, πέραν του κόστους μειώνει και την πίεση για μεταρρυθμίσεις. Αν και ο Β.Σόιμπλε έχει βρει αρκετούς υπουργούς να κάνουν τον «κακό μπάτσο», η ακαμψία των ξεκάθαρων και «απολιτίκ» κανόνων του ΔΝΤ θα του λείψει. Από την άλλη οι Γερμανοί πολιτικοί έχουν προετοιμάσει το λαό πως η Ελλάδα θα πληρώσει και το τελευταίο σεντ που δανείστηκε και θα είναι πολύ δύσκολο να προπαγανδισθεί το αντίθετο. Όλα όμως, όπως λένε στις Βρυξέλλες είναι θέμα χρόνου...
Προς το παρόν η Κομισιόν, τρέχει για να διευκολύνει τις δύο πλευρές να συμφωνήσουν. Προσπαθεί να χρυσώσει το χάπι στην Ελληνική πλευρά και ταυτόχρονα επεξεργάζεται μαζί με τους 16 στο πλαίσιο του ΕWG μία λύση, χωρίς νέα δανεικά, αλλά με διάφορες επιστροφές κερδών, τόκων, επαναγοράς ομολόγων και ουσιαστικά τη μετατροπή των δανείων σε «μεταβιβάσεις» - κάτι που η Γερμανία πριν ένα χρόνο φοβόταν όπως «ο διάολος το λιβάνι».
Ως εκ τούτου οι αγορές μπορούν εύλογα να συμπεράνουν ότι και το δεύτερο μνημόνιο απέτυχε, ενώ το τρίτο είναι καταφανώς θνησιγενές. Η έξοδος της Ελλάδας στις αγορές θα καθυστερήσει σαφώς πέραν του προβλεπόμενου και η μεταρρυθμιστική λειτουργία θα αργήσει να ολοκληρωθεί και να φέρει καρπούς. Σε ένα χρόνο από τώρα οι εταίροι θα διαπιστώνουν ότι η ύφεση του 2013 σαφώς και δεν περιορίζεται στο 4,5%, το ΑΕΠ συρρικνώνεται και η Ελλάδα χρειάζεται νέα διευθέτηση.
Με αυτές τις μαύρες σκέψεις είναι δύσκολο ακόμα και στους τεχνοκράτες να παρουσιάσουν τα κείμενα για τη βιωσιμότητα και το χρηματοδοτικό κενό. Ως εκ τούτου η πλήρης έκθεση της τρόικας συνεχίζει και σήμερα να αγνοείται. Οι επικεφαλής είναι επιφορτισμένοι να μιλήσουν στους υπουργούς μόνο για το αν οι αρχές τήρησαν τα συμφωνηθέντα - τα άλλα είναι δουλειά των 16 κυβερνήσεων. Ακόμα και αν οι 16 όμως τα βρουν τίποτα δεν έχει τελειώσει ώσπου «να τραγουδήσει η χοντρή κυρία» που λέει και η Κρ.Λαγκάρντ. Αν το ΔΝΤ πεισθεί, το νέο πακέτο θα πάει στις κυβερνήσεις, θα ψηφίσουν 7 κοινοβούλια ως τα τέλη του μήνα και μετά τις 3 Δεκεμβρίου ο EFSF θα ψάχνει να βρει τι λεφτά θα βάλει στον κλειστό λογαριασμό της ΤτΕ.
Οι τεχνικοί παράγοντες μιλάνε για τμηματική καταβολή σε βάθος 5 εβδομάδων και φυσικά κανείς δεν προσδιορίζει την οροφή του ποσού. Το βέβαιο είναι πως το θρυλούμενο νούμερο 44 δισ. δεν προκύπτει ακόμα από το ρεπορτάζ και η όποια υπέρβαση των 31,3 δισ. προέρχεται από τις επιστροφές τόκων και κερδών και όχι από κάποιες δόσεις που τάχα χρωστάνε οι 16.