Είναι γεγονός πως χρησιμοποιώντας ακόμα και τις πιο σύγχρονες τεχνολογίες, η αλεξίσφαιρη προστασία των στρατιωτών και των αστυνομικών χαρακτηρίζεται ως «μικρή ευλογία». Ναι μεν μπορεί να αποτρέψει τον σοβαρό, ακόμα και θανάσιμο τραυματισμό τους από εχθρικά πυρά, είναι όμως βαριά, έχει πάχος σχεδόν τρία χιλιοστά και κατά συνέπεια δεν διαθέτει μεγάλη ευκολία κίνησης.
Ένα νέο και αρκετά ισχυρό υλικό όμως, το οποίο προσφέρει εξαιρετική ανθεκτικότητα σε συγκρούσεις υψηλής ταχύτητας ίσως αλλάξει τα δεδομένα στην αλεξίσφαιρη προστασία των αστυνομικών και των στρατιωτικών.
Πρόκειται για ένα πολυμερές το οποίο κατασκευάστηκε από ερευνητές στην προσπάθεια τους να αναπτύξουν ένα υλικό που θα είναι αρκετά ανθεκτικό σε κάθε είδους σύγκρουση. Οι πρώτες δοκιμές έδειξαν όχι μόνο πως μπορεί να «αντέξει» σημαντικές συγκρούσεις χωρίς να παραμορφωθεί ή να καταστραφεί, αλλά πως είναι ικανό να σταματήσει ακόμα και σφαίρες.
Για να δοκιμάσουν αυτήν την θεωρία, ερευνητές του ΜΙΤ και του Πανεπιστημίου Rice ανέπτυξαν ένα πρωτοποριακό σύστημα δοκιμής το οποίο εξαπολύει μικροσκοπικά γυάλινα σφαιρίδια στο υλικό. Αν και τα σφαιρίδια αυτά είναι πολύ μικρότερα από μια σφαίρα, τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να κλιμακωθούν για να προβλέψουν πως το ίδιο υλικό θα μπορούσε να αντέξει και μεγαλύτερες συγκρούσεις.
Το πολυμερές κατασκευάζεται με την εναλλαγή εύκαμπτων και άκαμπτων στρωμάτων πάχους μόλις ενός νανόμετρου. Μέσω ενός ηλεκτρονικού μικροσκοπίου οι ερευνητές μπορούν να δουν πως ακριβώς παραμορφώνεται μετά από μια σύγκρουση.
«Είναι μια νέα και χρήσιμη προσέγγιση η οποία μας επιτρέπει να κατανοήσουμε τους μηχανισμούς που διέπουν τον τρόπο με τον οποίο ένα βλήμα διαπερνά προστατευτικά γιλέκα και κράνη» δήλωσε ο Donald Shockley, διευθυντής του Center for Fracture Physics του ινστιτούτου SRI International.
Μετά από πολλαπλές δοκιμές, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το υλικό τους ήταν κατά 30% πιο ανθεκτικό σε μια άμεση σύγκρουση, κάτι που θα μπορούσε να αλλάξει τον τρόπο κατασκευής των τωρινών προστατευτικών υλικών.
Η δουλειά τους δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Communications και υποστηρίχθηκε από το Γραφείο Ερευνών του αμερικανικού στρατού, το οποίο προσπαθεί να μειώσει την επιβάρυνση των στρατιωτών όσον αφορά την θωράκιση τους.