Οι Άγγλοι έκαναν την ταινία αυτή βασιζόμενοι στην ίδια λογική, όπως αυτή της τελετής έναρξης των ολυμπιακών αγώνων τους. Παρουσιάζουν τα γεγονότα σαν παρελθοντικές καταστάσεις ενώ στην ουσία μας δείχνουν μελλοντικές. Π. χ. στην τελετή έναρξη μας έδειξαν πως το σύστημα υγείας τους βοήθησε τα παιδιά.
Στην ουσία μας είπαν πώς στο μέλλον τα παιδιά θα δεχθούν επίθεση, άρχισε ήδη, με το να πεθαίνουν πρόωρα και πως θα καταλήξουν από μικρά στα νοσοκομεία, ώστε να μειωθεί ο πληθυσμός της γης γιατί αυτό θέλει η νέα τάξη. Αυτά για τους γνώστες… Όπως η τελετή τους ήταν ανθελληνική, έτσι και η ταινία αυτή είναι ανθελληνική αλλά και κάτι περισσότερο, προφητική. Δείχνει το μέλλον της Ελλάδος! 1. Πάμε πρώτα στην ονομασία. Η ονομασία της ταινίας είναι SKYFALL.
Δηλαδή, κάτι ή κάποιος πέφτει από τον ουρανό. Με βάση τον τίτλο και εφόσον ο θεατής πάει να δει Τζέιμς Μποντ και όχι την «Λίμνη των κύκνων», περιμένει να δει κάτι ανάλογο. Η ταινία όμως δεν έχει την παραμικρή σκηνή δράσης που να διαδραματίζεται στον ουρανό. Στο δεύτερο μέρος της ταινίας ανακαλύπτει ο θεατής ότι SKYFALL είναι η ονομασία του πύργου που γεννήθηκε ο Μποντ. Ο Τζέημς Μποντ. Είναι ένα μεγάλο παλιό και απαίσιο κτήριο το οποίο βρίσκεται σε μια έκταση στην οποία όλα είναι άσχημα και νεκρά. Δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου ζωή. Είναι συμβολισμός, προσέξτε τον. Η Μ (εμ) λέει στον Τζέημς ότι τώρα κατάλαβε γιατί δεν ξαναγύρισε ποτέ πίσω από τότε που έφυγε όταν ήταν παιδί.
Ο δε Τζέημς είπε ότι πάντα μισούσε το μέρος που γεννήθηκε. (Συγκρατήστε τα λόγια τους, έχουν σημασία.) Θα αναρωτηθεί κάποιος τότε γιατί πήγε, αλλά υπάρχει λόγος. SKYFALL λοιπόν είναι η ονομασία της ταινίας. Έτσι όπως είναι ο τίτλος, ειδικά στα αγγλικά, δεν μας λέει τίποτα. Αν πούμε, ουρανοκατέβατος, μάλλον πάλι δεν μας λέει τίποτα. Αν πούμε, εκ του ουρανού, ωπ… Αν πούμε, ο κατελθών εκ του ουρανού, που εννοείται ότι είναι ο Χριστός μας, τότε τα καταλαβαίνουμε όλα πλέον πεντακάθαρα και βλέπουμε ολοκάθαρα τα υποσυνείδητα μηνύματα της προπαγάνδας. Θα επανέλθουμε πάλι στο κτήριο αυτό. 2.
Η ταινία ξεκινάει από την Κωνσταντινούπολη, τυχαία; Ο καλός Τζέημς κυνηγάει έναν κακό που έχει ελληνικό όνομα. Ονομάζεται: Πατρίς. Δηλαδή Πατρίδα. Η λέξη αυτή είναι αμιγώς ελληνική και για μας σημαίνει την Ελλάδα. Ο κακός ξεφεύγει προς στιγμή από τον Τζέημς ο οποίος τον εντοπίζει ξανά τον κακό στην Σαγκάη, στην Κίνα, σε έναν πανύψηλο ουρανοξύστη και τον κατακρημνίζει στο χάος και στην άβυσσο και φυσικά τον σκοτώνει. Πάει ο Πατρίς.
Όταν ο Τζέημς συναντά, λίγο μετά το αφεντικό του κακού, που είχε την οργάνωση «Ωμέγα», που πήγε να τον συναντήσει επιβαίνοντας σε ένα πλοιάριο που ονομαζόταν «Χίμαιρα», ρώτησε ο κακός τον Άγγλο: Εσύ σκότωσες τον Πατρίς; (Δηλαδή, την Πατρίδα, την Ελλάδα). Καταλάβατε τα κρυμμένα μηνύματα. Τον έριξε στο χάος και την άβυσσο, όπως σχεδιάζουν να ρίξουν την Ελλάδα. 3. Το πιο καλό μας το φύλαξαν για το τέλος.
Ο κακός κυνηγάει τον Τζέημς ο οποίος τον περιμένει στον κακάσχημο πύργο του, στο SKYFALL, μέσα στον οποίο δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα. Εξωτερικά ο πύργος, η φύση γύρω από τον πύργο, το εσωτερικό του πύργου, τα ρούχα των πρωταγωνιστών, όλα όσα βλέπει ο θεατής έχουν αποχρώσεις του καφέ και του γκρι. Πουθενά δεν υπάρχει χρώμα. Όλα είναι μουντά και σκοτεινά. Η Μ (εμ), επειδή περιμένουν επίθεση από τον κακό, ετοιμάζει κάτι παγίδες για τους εισβολείς. Παίρνει ένα σφυρί και θρυμματίζει κάτι λάμπες πάνω σε ένα πανί. Και ενώ τα μυαλουδάκια των θεατών είναι αφημένα στη δύναμη της εικόνας, έτσι όπως είναι αδρανή και απορροφούν ασυνείδητα τα πάντα που εισέρχονται από τα μάτια χωρίς καμία αντίσταση, ο φακός του σκηνοθέτη κάνει ζουμ πάνω στο σφυρί το οποίο πέφτει με δύναμη πάνω στη λάμπα και στο πανί.
Μία τεράστια οθόνη γεμίζει μόνο με ένα σφυρί και ένα πανί. Και τότε ο θεατής βλέπει κάτι χαρακτηριστικό. Το πανί έχει χρώμα. Να και ένα αντικείμενο που έχει χρώμα. Είναι το μοναδικό σε όλο σχεδόν το δεύτερο μέρος της ταινίας που έχει χρώμα. Έχει μπλε και άσπρες ρίγες, παραπέμπει ολοκάθαρα στην γαλανόλευκη, στη σημαία μας.
Το κρυφό μήνυμα μας λέει ότι, η Ελλάς θα σφυροκοπηθεί. Ο πύργος που όπως είπαμε ότι ονομάζεται SKYFALL, δηλαδή ο ερχόμενος από τον ουρανό, ο Χριστός, καίγεται στο τέλος ολοσχερώς και από τους «καλούς» και από τους «κακούς». Είπαμε, μπήκαμε σε μια νέα εποχή και σιγά μην άφηναν να πάει η ευκαιρία χαμένη. Σιγά μην δεν προγραμματίσουν τη σκέψη μας. Με τις υγείες μας.