Η ήττα φέρνει γκρίνια, λένε. Και η ισοπαλία που μοιάζει με ήττα όμως, τουλάχιστον όσον αφορά στην αδυναμία να βγάλει την ΑΕΚ από την επικίνδυνη ζώνη, τα ίδια αποτελέσματα είχε.
Με αφορμή λοιπόν φαινόμενα παρατηρήσεων, παρεξηγήσεων, ακόμα και ελαφρών… μπινελικίων που παρουσιάστηκαν για μια ακόμα φορά κατά τη διάρκεια παιχνιδιού της «Ένωσης», η σημερινή προπόνηση μετατράπηκε σε ένα (ωφέλιμο αν μη τι άλλο) group therapy.
Σε συνέχεια λοιπόν των χθεσινών δηλώσεων του (με τις οποίες έδειξε για μια ακόμα φορά την προτεραιότητα που δίνει στην ομάδα έναντι του εαυτού του), ο Μιχάλης Παυλής δεν δίστασε να πάρει τον λόγο και να κάνει έκκληση για αλληλοσεβασμό στους συμπαίκτες του.
Τονίζοντας ότι είναι άσχημο νεότεροι σε ηλικία ποδοσφαιριστές να «εκρήγνυνται» κατά τη διάρκεια του ματς και ότι το όνομα, η ιστορία και η δύσκολη θέση που βρίσκεται η ΑΕΚ επιβάλλουν να μη διαταράσσονται οι ισορροπίες στο εσωτερικό της. Έφερε για παράδειγμα τον εαυτό του, λοιπόν, «όχι επειδή είμαι αρχηγός» όπως είπε, αλλά επειδή έτυχε να παίξει με τεράστιους συμπαίκτες, όπως οι Ριβάλντο, Μπλάνκο και Ζήκος, τους οποίους σεβόταν όπως ακριβώς σέβεται σήμερα τους νεότερους παίκτες της ομάδας.
Παίρνοντας «πάσα», ωστόσο, από τα λεγόμενα του Παυλή (και αναγνωρίζοντας ότι ευθύνεται για ένα από τα περιστατικά στα οποία αναφέρθηκε ο συμπαίκτης του) ο Ταξιάρχης Φούντας πήρε το λόγο και ζήτησε συγγνώμη για τη συμπεριφορά του σε κάποιο σημείο του ματς με τον Ατρόμητο. Μια άλλη παρεξήγηση, δε, που σημειώθηκε κατά τη διάρκειά του (ανάμεσα σε Κατίδη και Κοντοέ) δεν χρειάστηκε καν να συζητηθεί, όπως ήθελε ο Έβαλντ Λίνεν, μιας και οι δυο παίκτες τα είχαν ήδη βρει μεταξύ τους.
Εκείνος που δεν τα βρήκε με κανέναν ωστόσο -όχι επειδή δεν υπήρχε διάθεση, αλλά γιατί το παράπονό του απευθυνόταν σε όλη την ομάδα και όχι σε έναν συμπαίκτη του- ήταν ο Εμίλιο Φουρτάδο. Κι αυτό διότι απαντώντας στις παρατηρήσεις του Λίνεν ότι δεν ήταν καθόλου καλός στα δυο τελευταία παιχνίδια και δεν έδειχνε τη διάθεση που απαιτούνταν για να βοηθήσει, ο Αφρικανός δικαιολογήθηκε ότι νιώθει να μη στηρίζεται από τους συμπαίκτες του.
Όχι μόνο αγωνιστικά -λέγοντας ότι δεν τον βοηθούν να σκοράρει. Αλλά και ψυχολογικά παραπονούμενος ότι τον περιμένουν κι εκείνοι στη γωνία (εκτός από τον κόσμο) σε όποιο από τα… αμέτρητα λάθη υποπίπτει κατά τη διάρκεια των αγώνων.