Όπου υπάρξει καταστροφή, φυσική ή και ανθρώπινη, οι διασώστες είναι οι πρώτοι που τρέχουν, βάζοντας σε κίνδυνο τη δική τους ζωή για να σώσουν τη ζωή του συνανθρώπου.
Οι υπεράνθρωπες προσπάθειές τους παραμερίζουν κρατικές οντότητες και αντιπαλότητες χωρών, με τα συνεργεία να μην καταλαβαίνουν από έθνη, τάξεις και φυλές.
Ας δούμε λοιπόν μια σειρά από τέτοιες εκπληκτικές διασώσεις, αν και όλα τα σωστικά έργα έχουν κάτι από τη μεγαλοπρέπεια του θαύματος, είτε γίνονται από σωστικά συνεργεία, είτε από στρατιωτικές δυνάμεις είτε τέλος και από τα ίδια τα θύματα...
Προσθαλάσσωση στον ποταμό Χάντσον
Το απόγευμα της 15ης Ιανουαρίου 2009 μας καθήλωσε όλους στους τηλεοπτικούς μας δέκτες: η θέα ενός επιβατικού τζετ να επιπλέει στον ποταμό της Νέας Υόρκης μόνο συνηθισμένη δεν ήταν. Οι σπάνιες εικόνες συνοδεύτηκαν από τα εξίσου εντυπωσιακά πλάνα με τους επιβάτες και το πλήρωμα της πτήσης US Airways Flight 1549 να απομακρύνονται γρήγορα και με ασφάλεια από το αεροσκάφος. Ο κυβερνήτης Chesley Sullenberger κατάφερε να εκτελέσει την πιο πετυχημένη προσθαλάσσωση στην ιστορία της αεροπλοΐας...
Το μωρό Τζέσικα
Πριν το Τέξας γίνει γνωστό ως γενέτειρα του Τζορτζ Μπους, οι περισσότεροι θα το θυμόταν από την εξωφρενική ιστορία της διάσωσης ενός μωρού που παρέμεινε 2,5 μέρες παγιδευμένο σε ένα πηγάδι. Στις 14 Οκτωβρίου 1987, η 18 μηνών Jessica McClure έπεσε σε ένα εγκαταλειμμένο πηγάδι και έπρεπε να περάσουν 58 ώρες πριν απεγκλωβιστεί. Μία εκ των φωτογραφιών μάλιστα με το πρόσωπο του κοριτσιού καλυμμένο στους επιδέσμους κέρδισε το Βραβείο Πούλιτζερ.
Το διασωστικό θαύμα στα ορυχεία της Κίνας
Στις 28 Μαρτίου 2010, οι ανθρακωρύχοι που έσκαβαν ένα νέο τούνελ έπεσαν κατά λάθος σε ένα παλαιότερο, το οποίο ήταν γεμάτο με νερό. Η επακόλουθη πλημμύρα παγίδευσε 153 ανθρώπους κάτω από τη γη. Οι σωστικές ενέργειες δεν απέδωσαν καρπούς και οι ελπίδες εξανεμίζονταν σιγά-σιγά, ώσπου κάτι ακούστηκε κάτω από το χώμα στις 2 Απριλίου. Τα σωστικά συνεργεία έστειλαν αμέσως γάλα και γλυκόζη στους παγιδευμένους, ενώ 3 μέρες αργότερα απεγκλώβιζαν 115 εργάτες, οι περισσότεροι ελαφρά τραυματισμένοι. Η Κίνα κατέχει μέχρι σήμερα το θλιβερό ρεκόρ των πλέον φονικών ορυχείων του πλανήτη...
Η πτήση 571 των Αερογραμμών της Ουρουγουάης
Στις 13 Οκτωβρίου 1972, η πτήση 571 των Αερογραμμών της Ουρουγουάης συνετρίβη στις Άνδεις. Στο αεροσκάφος επέβαιναν μέλη της εθνικής ομάδας ράγκμπι, καθώς και οι οικογένειές τους, 45 άνθρωποι συνολικά. Οι πιθανότητες επιβίωσης ήταν τόσο περιορισμένες, που το σωστικό έργο ματαιώθηκε έπειτα από 8 μέρες. Κάποιοι από τους επιβαίνοντες σκοτώθηκαν αμέσως, ενώ άλλοι υπέκυψαν στα τραύματά τους και στο δριμύ κρύο του βουνού. Καθώς οι μέρες περνούσαν, οι επιζήσαντες στέρευαν από επιλογές: οι λιγοστές προμήθειές τους -λίγες σοκολάτες και μερικά μπουκάλια κρασί- είχαν σωθεί. Έμενε μία μόνο λύση: ο κανιβαλισμός. Η απόφαση της ομήγυρης να φάνε τη σάρκα των νεκρών επιβαινόντων έσωσε ωστόσο την αποστολή: οι Nando Parrado και Roberto Canessa περιπλανήθηκαν για 12 μέρες μέσα στα κορφοβούνια διασφαλίζοντας τη διάσωσή τους, αλλά και τη διάσωση των 14 επιβατών που έμειναν πίσω, στις 23 Δεκεμβρίου 1972. Κατάφεραν να επιβιώσουν για 72 ημέρες μέσα στο αφιλόξενο παγωμένο περιβάλλον των Άνδεων! Πώς να μη γίνει ταινία η ιστορία τους; Το φιλμ «Alive» του 1993 αναβιώνει τη μοναδική τους περιπέτεια...
Το βυθισμένο υποβρύχιο
Το ημερολόγιο έδειχνε 23 Μαΐου 1939 όταν το υποβρύχιο U.S.S. Squalus βυθιζόταν. Το ολοκαίνουριο και τεχνολογικά προωθημένο υποβρύχιο προδόθηκε από την αντλία του σε μια καταβύθιση ρουτίνας έξω από το New Hampshire: 26 άντρες πνίγηκαν επιτόπου. Όταν το «δίδυμο αδερφάκι» του Squalus εντόπισε το βυθισμένο σκάφος, 33 άντρες ήταν ακόμα ζωντανοί, οι οποίοι μετέδιδαν μέσω σημάτων Μορς ότι η κατάσταση ήταν «ικανοποιητική, αλλά κρύα». Οι δύτες που καταδύθηκαν για να σώσουν τους ναύτες είχαν αρχηγό τον Charles Momsen, εφευρέτη μιας αναπνευστικής συσκευής για τέτοιες καταστάσεις (η οποία ονομαζόταν «Momsen Lung»). Τέσσερις καταδυτικές αποστολές και μπόλικες ώρες αργότερα οι 33 άντρες έβγαιναν σώοι από το ναυάγιο, λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 25ης Μαΐου...
Οι ανθρακωρύχοι της Πενσιλβάνια
Λίγο πριν από τις 9:00 π.μ. στις 24 Ιουλίου 2002, εννιά ανθρακωρύχοι σε ορυχείο της Πενσιλβάνια καταπλακώνονταν από εκατομμύρια γαλόνια νερού, παγιδεύοντάς τους σε βάθος 70 μέτρων κάτω από την επιφάνεια της γης. Αφού εντόπισαν τη θέση των εργατών μέσω δορυφόρου, τα σωστικά συνεργεία άνοιξαν μια στενή τρύπα, μέσα από την οποία βγήκαν σώοι και αβλαβείς οι ανθρακωρύχοι, σε μια επιχείρηση που κράτησε 77 ώρες...
Τα συντρίμμια της Αϊτής
Κάθε μέρα που περνούσε μετά τον φονικό σεισμό που χτύπησε το νησί, οι ελπίδες για επιζώντες μειώνονταν δραματικά. Όταν βρέθηκαν πράγματι επιζώντες την 5η, 7η και 11η μέρα, το γεγονός θεωρήθηκε αξιοσημείωτο. Όταν ωστόσο η Darlene Etienne έβγαινε από τα ερείπια 15 μέρες μετά τον σεισμό, μία μόνο λέξη περιέγραφε την κατάσταση: θαύμα! Ήταν εξαιρετικά αφυδατωμένη και είχε σπασμένο πόδι, η 17χρονη ωστόσο ήταν κατά τα άλλα υγιέστατη, όταν γαλλικό συνεργείο την ανέσυρε από τα συντρίμμια...
Διάσωση και στον πόλεμο
Όταν εξαναγκάστηκαν από τους ιάπωνες δυνάστες τους να βγουν σε πορεία θανάτου 55 εφιαλτικών μιλίων μέσα στην αφιλόξενη ζούγκλα των Φιλιππίνων, μόνο 54.000 από τις 72.000 αμερικανών και φιλιππινέζων αιχμαλώτων πολέμου θα τα κατάφερναν. Κάποιοι από τους επιζήσαντες, που έμειναν γνωστοί ως «στρατιώτες-φαντάσματα», μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο αιχμαλώτων Cabanatuan. Τον Ιανουάριο του 1945, αμερικανικές ειδικές δυνάμεις και φιλιππινέζοι αντάρτες θα ένωναν τις δυνάμεις τους για την απελευθέρωση των αιχμαλώτων: η επίθεση, που κράτησε μόλις 30 λεπτά, αιφνιδίασε τις ιαπωνικές δυνάμεις και στέφθηκε από επιτυχία. Εκατοντάδες αιχμάλωτοι απελευθερώνονταν σε μια «χειρουργική» στρατιωτική επέμβαση σωτηρίας...
Τα ορυχεία της Πενσιλβάνια του 1891
Τα ανθρακωρυχεία της Πενσιλβάνια έχουν στερήσει τη ζωή σε εκατοντάδες ανθρώπους στα τέλη του 1800 και τις αρχές του 1900. Από τους 956 εργάτες που σκοτώθηκαν σε δυστυχήματα ορυχείων το 1891, πάνω από τα 2/3 έχασαν τη ζωή τους στην ευρύτερη περιοχή της Πανσιλβάνια. Στο πλέον περίφημο περιστατικό εκείνης της χρονιάς, 18 ανθρακωρύχοι καταπλακώθηκαν από τόνους νερού, ενώ 5 από αυτούς κατάφεραν να κλειστούν σε ένα δωμάτιο που δεν είχε πλημμυρίσει. Οι επιζώντες της καταστροφής έζησαν 19 μέρες κάτω από τη γη, κάνοντας αιματηρές οικονομίες στα τρόφιμα. Κι όταν αυτά τέλειωσαν, επιβίωσαν με το λάδι της λάμπας, μέχρι τη διάσωσή τους...
Η απίστευτη διάσωση στα ορυχεία Copiapó της Χιλής
Το απόγευμα της 5ης Αυγούστου 2010 συνέβαινε το τραγικό ατύχημα στα 121 ετών ορυχεία χαλκού και χρυσού στο San Jose της Χιλής: 33 άντρες θάφτηκαν 700 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης και 5 περίπου χιλιόμετρα από την είσοδο των ορυχείων. Οι έμπειροι ανθρακωρύχοι θα επιβίωναν 69 μέρες στα έγκατα της γης, πριν από τη διάσωσή τους. Οι φήμες ότι οι εργάτες ήταν νεκροί από τους τόνους χώματος, τις κακουχίες ή την πείνα έδιναν και έπαιρναν, τα σωστικά συνεργεία επέμειναν ωστόσο και στις 22 Αυγούστου, 17 ημέρες μετά το ατύχημα, θα έβρισκαν χειρόγραφο σημείωμα των εργατών: «είμαστε καλά στο καταφύγιο, οι 33». Όταν πείστηκε η κυβέρνηση της χώρας ότι οι ανθρακωρύχοι ήταν όντως ζωντανοί, ενέτειναν τις προσπάθειές τους και στις 13 Οκτωβρίου, έπειτα από 69 δραματικές μέρες, οι 33 άντρες έβγαιναν σώοι και αβλαβείς. Το έργο απεγκλωβισμού των εργατών, όταν κατάφεραν τελικά οι διασώστες να προσεγγίσουν το σημείο, κράτησε 24 ολόκληρες ώρες...
Η NASA σώζει το τηλεσκόπιο Hubble
Δεκαεννιά χρόνια λειτουργίας δεν είναι και λίγα για ένα μηχάνημα – και τι μηχάνημα! Το περίφημο διαστημικό τηλεσκόπιο είχε ξεκινήσει την περιπέτειά του στο σύμπαν τον Απρίλιο του 1990, ενώ μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 2000 οι μπαταρίες του είχαν σωθεί και οι αισθητήρες του δεν ήταν και στην καλύτερη κατάσταση. Η NASA είχε ήδη επιδιορθώσει το τηλεσκόπιο 4 φορές, για μικρότερα βέβαια προβλήματα, αυτή τη φορά χρειαζόταν όμως μια γενναία παρέμβαση. Το 2009 λοιπόν μια ομάδα αστροναυτών προσέγγισε το Hubble σε μια από τις μεγαλύτερες διαστημικές «διασωστικές» επεμβάσεις: με έναν τεράστιο μηχανικό βραχίονα γράπωσαν το τηλεσκόπιο και το τοποθέτησαν στην κάψουλα του διαστημόπλοιου που τους είχε μεταφέρει, το Atlantis. Πέντε διαστημικές βόλτες αργότερα, το Hubble επανατοποθετούταν στη θέση του και θα είναι λειτουργικό μέχρι και το 2014. Μετά βλέπουμε....