Στη Τουρκία βέβαια …σπάει ταμεία!
Πάνω από 6,5 εκατομμύρια θεατές είδαν στην Τουρκία την ταινία «Fetih 1453» (''Αλωση 1453'') που κατακτά την πρώτη θέση στη λίστα των ταινιών που προσέλκυσαν περισσότερους θεατές στην γειτονική χώρα κατά το 2012.Η αναφορά γίνεται από την εφημερίδα Hürriyet που μας πληροφορεί πως οι θεατές στην Τουρκία, επέλεξαν το 2012 κυρίως τις τουρκικές ταινίες.Μάλιστα στις τρεις πρώτες θέσεις στη λίστα των 10 ταινιών που παρακολουθήθηκαν περισσότερο, βρίσκονται τουρκικές ταινίες.
''Τουρκική διπλωματία''
Με αφορμή αυτό το στατιστικό στοιχείο αναδημοσιεύουμε από το Βήμα ένα σχετικά πρόσφατο κείμενο του έγκριτου κριτικού κ. Νίκου Μπακουνάκη για την ταινία αυτή αλλά και γενικότερα τις τουρκικές κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές (που προβάλλονται και στην Ελλάδα) με τον εύγλωτο τίτλο ''Τουρκική διπλωματία'':
<<Πάνω από πέντε τουρκικά σίριαλ προβάλλονται αυτόν τον καιρό στα ελληνικά κανάλια - το κυριότερο, με μεγάλες, συντριπτικές θεαματικότητες. Η Ελλάδα δεν είναι η μόνη χώρα όπου προβάλλονται τουρκικές σαπουνόπερες. Το σίριαλ με ήρωα τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή προβάλλεται σε 32 χώρες και η Τουρκία είναι η μεγαλύτερη εξαγωγέας σαπουνόπερας στην Ευρώπη με έσοδα 70 εκατ. δολάρια, σύμφωνα με έρευνα του ανταποκριτή της εφημερίδας «The New York Times» στο Παρίσι Νταν Μπιλέφσκι που δημοσιεύθηκε στις 30 Οκτωβρίου και αναδημοσιεύτηκε στην «International Herald Tribune» την 1η Νοεμβρίου («Turks reclaim the Ottoman Empire»).
Πολλοί υποστηρίζουν ότι τα σίριαλ, τόσο αυτά με τα οθωμανικά, ιστορικά θέματα όσο και τα σύγχρονα μελοδράματα, αποτελούν την αιχμή του δόρατος της τουρκικής σοφτ διπλωματίας. Η Τουρκία βελτιώνει την εικόνα της και οι κοινωνίες των Βαλκανίων, της Κεντρικής Ασίας γύρω από τον Εύξεινο και την Κασπία, της Εγγύς Ανατολής, της Αραβικής Χερσονήσου και της Βόρειας Αφρικής και του Μαγκρέμπ εξοικειώνονται με τον «Τούρκο».Στο κέντρο αυτής της διπλωματίας είναι ένας νέος αναθεωρητισμός, με κριτικό σημείο την επαναδιεκδίκηση του οθωμανικού παρελθόντος, κυρίως του 16ου και του 17ου αιώνα, μια εποχή που χαρακτηρίζεται από ορμή, εξάπλωση και γεωπολιτική κυριαρχία. Ο στόχος έχει δύο κατευθύνσεις: τόσο προς τα έξω όσο και προς τα μέσα. Οι νέες γενιές των Τούρκων ξαναβρίσκουν το οθωμανικό παρελθόν από το οποίο τους είχε αποκόψει το κεμαλικό κράτος θεωρώντας το ως παρελθόν παρακμής. Χαρακτηριστικά στοιχεία αυτού του νέου τοπίου είναι η μεγάλη επιτυχία στην Τουρκία και έξω απ' αυτήν της ταινίας του Φαρούκ Ακσόι «Φετίχ 1453» («Κατάκτηση 1453»), η επιτυχία του Μουσείου Panorama, όπου παρουσιάζεται πανοραμικά η κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης και όπου οι μουσειοφύλακες είναι ντυμένοι με στολές γενιτσάρων, η αναγγελία της δημιουργίας ενός θεματικού πάρκου για την οθωμανική Κωνσταντινούπολη, ταινίες για τη Μάχη της Καλλίπολης, ένταξη οθωμανικών και ισλαμικών μοτίβων στην καθημερινή διακόσμηση κτλ. «Με τρομοκρατεί το τόσο πολύ εθνικό εγώ» είπε ο καθηγητής Μελίς Μπεχλίλ. «Ταινίες όπως το "Φετίχ 1453" εγγράφονται στον πολιτιστικό αναθεωρητισμό και αποθεώνουν το παρελθόν χωρίς καμία κριτική στάση απέναντι στην Ιστορία». Πραγματικά η ταινία έχει δεχθεί στην Τουρκία έντονη κριτική για ιστορικές ανακρίβειες και υπερβολή. Και ο αρθρογράφος της «Hurriyet» Μπουράκ Μπεκντίλ, ενοχλημένος από την ταινία του Ακσόι, έγραψε ειρωνικά ότι τώρα είναι ώριμες οι συνθήκες για ταινίες με τίτλο «Conquest 1974» με θέμα την Κύπρο και «Extinction 1915» με θέμα τη γενοκτονία των Αρμενίων. Φυσικά δέχθηκε απειλές θανάτου. Ο αναθεωρητισμός συμπίπτει με την οικονομική ανάπτυξη της Τουρκίας, την ανάδειξή της ως ηγέτιδας δύναμης στην Εγγύς Ανατολή, τη δυναμική εμφάνιση στο προσκήνιο μιας νέας αστικής «ισλαμικής» τάξης, που την εκφράζει ο Ερντογάν, και την ενίσχυση ενός νέου εθνικού εγώ στηριγμένου χωρίς ενοχές στο σουλτανικό παρελθόν>>.