«ΤΙΠΟΤΑ» τρόπος του λέγειν διότι πριν 30 χρόνια σαν σήμερα ήμασταν στην αφετηρία της πιο τρελής δεκαετίας! Κινητά δεν είχαμε. Ούτε internet και τα μόνα social media ήταν η καφετέρια και η ντισκοτέκ. Η εξωτερική εμφάνιση μας απασχολούσε και τότε αφού οι περισσότεροι θέλαμε να κυκλοφορούμε με το μαλλί σαν τους Duran Duran ή τους KajaGooGoo. Την συσκευασία του ζελέ την είχαμε για μια χρήση αλλά μας κρατούσε το μαλλί κάγκελο για όλη την βδομάδα!
Τα πάντα ήταν μουσική! Ότι ακούγαμε το φορούσαμε οπότε ξεχώριζε ο New Waver από τους Popper και τον Metal-λά ή τους Break-Dancers με τις δικτυοτές φανέλες ! Οι Emo τις εποχής είχαν και τότε ένα πιο dark look και ακούγανε είτε Cure ή Anne Clark. Ακόμα και η γυμναστική ήταν μουσική! Ήταν η εποχή που στο σχολείο ζητούσαμε από τον γυμναστή να μας κάνει μαθήματα Aerobic. Playstation μπορεί να μην είχαμε αλλά μας είχε μαγέψει η κονσόλα της ATARI και αντί του iPhone είχαμε όλοι ένα κύβο του Rubic στο χέρι… GLORY DAYS γεμάτα αισιοδοξία που θύμιζε party!!!
Δεν θυμάμαι τι έγινε στις 20 Ιανουαρίου του 1983 στην ζωή μου αλλά επειδή ήταν μέρα Τετάρτη σίγουρα είχα σχολείο (πολύ πιθανόν να έκανα και κοπάνα) αλλά θυμάμαι ΤΙ ακούγαμε: Καταρχήν στα chart των HΠΑ νούμερο ένα ήταν το Down Under των Men At Work ενώ στην Γερμανία που ζούσα τότε, στην κορυφή ήταν το Do You Really Want to Hurt Me των Culture Club και στην Βρετανία ο Phil Collins με το You Can’t Hurry Love. Kαι αυτά ήταν μόνο η κορυφή γιατί από κάτω είχε όλα τα υπόλοιπα μουσικά διαμάντια της εποχής. Τι να θυμηθείς και τι να ξεχάσεις… Ξεχνιούνται αυτά όταν τα έχεις ζήσει τόσο έντονα από κοντά?
Όμως αυτή η σιγουριά και η αισιοδοξία που είχαμε τότε για το μέλλον ίσως μας έπιασε στον ύπνο και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε σήμερα. Και αυτό είναι το σφάλμα της γενιάς εκείνης που δεν πήρε πρωτοβουλίες για να στήσει τα θεμέλια μέσα από την αισιοδοξία για το μέλλον. Αφεθήκαμε στα χέρια του αυτόματου πιλότου και ξαφνικά χάσαμε τον έλεγχο. Όμως ποτέ δεν είναι αργά. Και επειδή ακριβώς είμαστε και η γενιά που θα μείνει αιώνια έφηβη ίσως θα πρέπει έστω και τώρα να επανορθώσουμε.
Το “πάρτι” είναι εδώ και τώρα!
P.S: Σας αφιερώνω από τότε το “It’s Raining Again” των Supertramp από τον δίσκο “Famous Last Words” που στις 20 Ιανουαρίου ήταν για τέταρτη συνεχόμενη φορά No. 1 στα album charts της Γερμανίας…