Ο Ντέιβιντ Λάτιμερ, φύτεψε το 1960 ένα μικρό δεντράκι μέσα στον ιδιότυπο «κήπο» του, σε ένα μπουκάλι. Δώδεκα χρόνια αργότερα, το 1972, άνοιξε το μπουκάλι και πότισε το δεντράκι. Το φυτό αναπτύχθηκε μέσα στις συνθήκες του μπουκαλιού,
εντελώς σφραγισμένο. Ωστόσο, βρίσκεται κοντά σε παράθυρο, προκειμένου να παίρνει λίγη από την ακτινοβολία του ηλίου, γι’ αυτό και αναπτύσσεται προς τα εκεί που είναι ο ήλιος.
Σε μία νταμιτζάνα χωρητικότητας δέκα γαλονίων, ο Ντέιβιντ Λάτιμερ έριξε λίγο λίπασμα και με σύρμα πέρασε μέσα στο μπουκάλι το δενδρύλλιο. Η νταμιτζάνα αυτή σήμερα βρίσκεται κάτω από τις σκάλες στο διάδρομο του σπιτιού του.
Το φυτό είναι είδους tradescantia κι έχει αναπτυχθεί όπως του επιβάλλει το σχήμα του μπουκαλιού, έχοντας μάλιστα υγιέστατο φύλλωμα. Η φωτοσύνθεση δημιουργεί οξυγόνο και προσφέρει και υγρασία στον εντός του μπουκαλιού αέρα. Η υγρασία παρέχει μία πρωτότυπη «βροχή» στο φυτό κι έτσι παράγονται θρεπτικά συστατικά και διοξείδιο του άνθρακα.
Μέσα στο μπουκάλι υπάρχει πλέον ένα ξεχωριστό οικοσύστημα που έχει αναπτυχθεί παρέα με το φυτό. Κηπουροί λένε πως τέτοια πειράματα, αποτελούν τρανά παραδείγματα του πόσο πρωτοποριακά μπορεί να είναι τα φυτά.
Ο Ντέιβιντ Λάτιμερ όταν «φύτεψε» το δενδρύλλιο ήταν 27 ετών. Σήμερα, είναι 80 και καμαρώνει για το επίτευγμά του. Το φύτεψε Κυριακή του Πάσχα. Μήπως η ημερομηνία δεν ήταν τυχαία;
