Στη διαδικασία της επιμήκυνσης, δηλαδή της αύξησης στα χρόνια αποπληρωμής του δανείου, ισχύει ένας απαράβατος κανόνας. Όσο μεγαλύτερη είναι η διάρκεια ενός δανείου, τόσο μειώνεται η μηνιαία δόση. Από την άλλη όμως, αυξάνεται το συνολικό ποσό που θα πρέπει να καταβληθεί σε τόκους
Το παράδειγμα θα σας πείσει για το πώς ακριβώς λειτουργεί η διαδικασία της επιμήκυνσης.
Ένα στεγαστικό δάνειο 100.000 ευρώ, εκταμιεύτηκε πριν από πέντε χρόνια. Η αρχική διάρκειά του, ήταν 20 χρόνια και το επιτόκιο είχε οριστεί στο 2,5%. Η δόση, είχε διαμορφωθεί στα 535,77 ευρώ. Αυτό το ποσό, με τα νέα δεδομένα της κρίσης, ο δανειολήπτης δεν το αντέχει και κατευθύνεται στην τράπεζα για να ζητήσει επιμήκυνση. Η τράπεζα του αφαιρεί το ποσό που έχει ήδη εξοφλήσει (περίπου 20.000 ευρώ) και ετοιμάζει μια σύμβαση για δάνειο περίπου 80.000 ευρώ. Ο δανειολήπτης ζητάει να οριστεί η διάρκεια του νέου δανείου στα 30 χρόνια και η τράπεζα του ανεβάζει το επιτόκιο από το 2,5% στο 4% (σ.σ στην πράξη, η τράπεζα μπορεί και να μην ζητήσει αύξηση στο επιτόκιο κάτι που προφανώς είναι υπέρ του δανειολήπτη). Ποιο είναι το αποτέλεσμα;
Η μηνιαία δόση περιορίζεται από τα 535,77 ευρώ στα 385,91 ευρώ και ο οικογενειακός προϋπολογισμός ελαφρύνεται κατά 149,86 ευρώ. Μέχρι να εξοφληθεί το νέο δάνειο, θα πρέπει να καταβληθούν περίπου 59.252 ευρώ σε τόκους. Ήδη ο δανειολήπτης έχει πληρώσει 11.819 ευρώ κατά τα πέντε χρόνια αποπληρωμής του αρχικού δανείου. Κάτι που σημαίνει ότι για το κεφάλαιο των 100.000 ευρώ ο δανειολήπτης θα κληθεί να επιστρέψει 171.072 ευρώ στην τράπεζα (100.000 ευρώ για το κεφάλαιο και 71.072 ευρώ για τους τόκους). Αν δεν έκανε την αναχρηματοδότηση, ο δανειολήπτης, θα πλήρωνε συνολικά στην τράπεζα 128.540 ευρώ (100.000 ευρώ το κεφάλαιο και 28.540 ευρώ οι τόκοι).
newmoney.gr