Τα παραπάνω ερευνητικά συμπεράσματα ανήκουν στην καθηγήτρια Τρέισι Γουέιντ και τη Μαρίκα Τάιγκεμαν από το Πανεπιστήμιο Φλιντερς που διεξήγαγαν έρευνα σε περισσότερες από χίλιες γυναίκες 28-40 ετών οι οποίες κυμαίνονταν από ελλιποβαρείς έως νοσογόνα παχύσαρκες.
Αν και η τελειομανία θεωρείται σημαντικός παράγοντας για την εκδήλωση διατροφικών διαταραχών (όπως η νευρική ανορεξία και η βουλιμία) ο ακριβής ρόλος αυτής της παραμέτρου δεν είχε διερευνηθεί σε βάθος, κάτι που εκτιμάται ότι κατέστη δυνατό με την εν λόγω έρευνα.
«Ένας βαθμός τελειομανίας είναι απαραίτητος και φυσιολογικός, αλλά έρχεται ένα σημείο όπου αυτό το χαρακτηριστικό παύει να μας βοηθά και μας εμπλέκει σε ένα φαύλο κύκλο. Η γνώση ότι η τελειομανία είναι ένας παράγοντας κινδύνου για τις διατροφικές διαταραχές σημαίνει ότι θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον τρόπο σκέψης “όλα ή τίποτα” ορισμένων γυναικών, καθώς και να τις βοηθήσουμε να επενδύουν λιγότερο στον ορισμό της ίδιας τους της αξίας σε σχέση με το αν μπορούν να πετύχουν υψηλούς στόχους», είπε η καθηγήτρια Γουέιντ. Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Eating Disorders.