Κατακόρυφη πτώση παρουσιάζουν όλοι οι δείκτες κοινωνικής προστασίας τρία χρόνια μετά την εφαρμογή των Μνημονίων. Η μαζική ανεργία, οι αλλεπάλληλες μειώσεις των μισθών, η υποβάθμιση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και η άγρια περιστολή των κοινωνικών παροχών οδηγούν μεγάλα στρώματα στην εξαθλίωση.
Η καθημερινή ζωή εκατομμυρίων Ελλήνων μοιάζει με ατελείωτο εφιάλτη ενώ η συνέχιση αυτής της πολιτικής θα έχει τραγικές συνέπειες για όλη την κοινωνία.
Όπως αποκαλύπτει η εφημερίδα Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία σε έρευνά της η ζωή γίνεται ολοένα και δυσκολότερη, τάση που καθρεφτίζεται στη μείωση των γάμων (-2,7% ετησίως την τελευταία τετραετία έναντι αύξησης 0,8% αντίστοιχα την περίοδο 2001-2007) και στην αύξηση των διαζυγίων (2,3% ετησίως έναντι 2% αντίστοιχα).
Επίσης δρομολογείται μια «λύση θανάτου» για τη διάσωση του εγχώριου ασφαλιστικού συστήματος. Το σύνολο των θανάτων στη χώρα όχι μόνο αυξήθηκε σε απόλυτους αριθμούς μετά την έναρξη της κρίσης το 2008, αλλά επιταχύνθηκε και η αύξησή τους από 0,7% ετησίως την περίοδο 2001-2008 σε 1% το 2008-2012.
Ο δε δείκτης θνησιμότητας αυξήθηκε από 9,5% το 2006 σε 9,9% το 2012. Ακόμη χειρότερα, ο δείκτης βρεφικής θνησιμότητας που την περίοδο 2001-2008 μειωνόταν 8,7% ετησίως, την τελευταία τετραετία αυξάνεται 14% αντίστοιχα.
Τέτοια αύξηση καταγράφεται πρώτη φορά μεταπολεμικά στην Ελλάδα και οι ειδικοί προβλέπουν ότι η επίπτωσή της θα είναι η μείωση του προσδόκιμου ζωής κατά 2-3 χρόνια.
Επίσης,την τριετία 2009-2012 η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη μειώθηκε κατά 56%, από 5,1 δισ. σε 2,2 δισ. ετησίως.
Εκτιμάται επίσης σύμφωνα με διεθνείς μελέτες ότι αν η κατά κεφαλήν φαρμακευτική δαπάνη για τους Έλληνες περιοριστεί σε 23 ευρώ μηνιαίως, τότε εκτιμάται πως το προσδόκιμο επιβίωσης στη χώρα θα πέσει κατά πέντε χρόνια.
Όσο για την εξέλιξη του κατά κεφαλήν ΑΕΠ μιας χώρας η μακροχρόνια τάση της ανθρωπότητας είναι να αυξάνει το μέσο χρόνο ζωής παράλληλα με την αύξησης της μέσης οικονομικής δραστηριότητας (δηλαδή του κατά κεφαλήν ΑΕΠ), υπάρχουν όμως και ορισμένες σκοτεινές περίοδοι στη διάρκεια των οποίων το κατά κεφαλήν ΑΕΠ μαζί με το προσδόκιμο επιβίωσης υποχωρούν (βλ. περιπτώσεις μεγάλων οικονομικών κρίσεων, λιμών, πολέμων κ.λπ.).
Ενδεικτικά το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα ενώ από το 2004 μέχρι το 2008 εμφάνιζε αύξηση το 2012 υποχώρησε σε 12.653,44 (σε δολάρια ΗΠΑ, σταθερές τιμές) από 12.887,77 που ήταν το 2004.
Κι όλα αυτά ενώ η ανεργία αναμένεται να ξεπεράσει το 2013 το 30%. Η ΓΣΕΕ προβλέπει 35% ανεργία και τονίζει το γεγονός ότι από το 2010 έως και το 2013 μισθωτοί και συνταξιούχοι θα έχουν χάσει το 50% του εισοδήματός τους, ενώ στο τέλος του έτους 3.900.000 άτομα θα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.