Οι φωτογραφίες του αφορούν όχι μόνο τις γυναίκες οι οποίες εργάζονται στα σπίτια, αλλά και το υπόλοιπο προσωπικό, το περιβάλλον, τα πράγματα που χρησιμοποιούν, τα δωμάτια και την καθημερινή τους ζωή.
Ο ίδιος παραδέχτηκε πως δεν είχε ποτέ βρεθεί σε οίκο ανοχής και πως όταν πήγε για πρώτη φορά για να φωτογραφήσει είχε πολύ άγχος. Είχε αποφασίσει πως δεν θα πλήρωνε αυτές τις γυναίκες για να τις φωτογραφήσει, γιατί ήξερε πως θα έπρεπε να ξοδέψει μια περιουσία, έτσι βασίστηκε στην καλή τους διάθεση.
Αναφέρει πως στις φωτογραφίες του δεν υπάρχει τίποτα το εντυπωσιακό, τίποτα το πολυτελές, αλλά αποτυπώνει μια κουρασμένη ομορφιά.
