Ο εξουσιαστής ενός γαλαξία, γνωστός ως Μόνσταρ, δραπετεύει από το κελί της φυλακής που βρίσκεται, απορροφώντας κόκκινες αστρικές ακτίνες φεγγαριού (κόκκινες ακτίνες από τον πλανήτη moon star). Γι' αυτόν είναι το αντίστοιχο του να δίνεις στον Ποπάυ σπανάκι, αλλά ραδιενεργό. Όταν ο Μόνσταρ μολύνεται με τις ακτίνες, ρίχνει τη γούνα του και τρανσφορμάρεται σε μεταλλικό τέρας. Σύντομα στρατοπεδεύει πίσω στην παλιά του βάση στον πλανήτη Moon Star, ανασυντάσει το παλιό του πλήρωμα και έτσι ο γαλαξιακός τρόμος ακολουθεί.
Για να μπουν τα πράγματα στη θέση τους, η Γη στέλνει πέντε ήρωες, ο καθένας από τους οποίους υποβάλλεται σε μια “κυβερνητική” διαδικασία που τους δίνει δέρμα και φτερά από ασήμι και χαλύβδινα νεύρα. Έτσι γεννήθηκαν τα Ασημένια Γεράκια. Καθοδηγούμενοι από τον διοικητή Σταργκέιζερ, αν και επίσημα ο αρχηγός της ομάδας είναι ο Κουικσίλβερ. Τα Ασημένια Γεράκια παλεύουν σε κάθε επεισόδιο με τον Μόνσταρ, αλλά για να υπάρχει μια ισορροπία, στο τέλος κάθε επεισοδίου, παίρνουμε ένα μικρό μάθημα... αστρονομίας.
Πετούν με ασημένια φτερά. Πολεμούν με ατσάλινα νεύρα. Μισοί από μέταλλο, μισοί από σάρκα και οστά. Είναι τα Ασημένια Γεράκια.
Γεννημένοι πέρα απ' το χρόνο, θυσίασαν τα ανθρώπινα κορμιά τους,
κάνοντας τα ανθεκτικά για να ξεπεράσουν την πίεση του μακρινού ταξιδιού
μέσα απ' το διάστημα στο γαλαξία Λίμπο. Πήγαν εκεί για να υπερασπίσουν το σύμπαν απ' τον τρομερό Μόνσταρ (Mon*Star) και τη διαγαλαξιακή του συμμορία: τον Γέσμαν (Yes-Man), τον Μπάζσοου (Buzz-Saw), τον Μάμπο Τζάμπο (Mumbo Jumbo), τον Γουιντχάμμερ (Windhammer), τον Μολέκιουλαρ (Mo-Lec-U-Lar), τον Πόκερ-φέις (Poker-Face), τον Χάρντγουεαρ (Hardware) και τη μουσική παράνοια της Μελόντια (Melodia).
Τα Ασημένια Γεράκια. Ο αρχηγός τους ο Κουικσίλβερ και ο σύντροφός του ο Τάλιχοκ (TallyHawk), ο ανίκητος δορυφορικός κατάσκοπος και παρεμβολιτής. Οι σκληροί σαν πέτρα υπερδίδυμοι Στίλχαρτ και Στίλγουιλ (Steelheart & Steelwill), πιστοί ως την καρδιά, στο όνομά τους, στην ψυχή και στο πνεύμα. Ο Μπλούγκρας (Colonel Bluegrass), ο κιθαρωτός και μοναδικός πιλότος του καταπληκτικού σκάφους Μιράζ (Miraj). Και από τον πλανήτη των μίμων, ο Κόπερκιντ (The Copper Kidd). Ο διοικητής τους ο Σταργκέιζερ (Commander Stargazer) που καθοδηγεί την ομάδα απ' το δορυφορικό της στρατηγείο στο Χοκχέβεν.
Η Rankin/Bass ακολουθώντας την επιτυχημένη σειρά της, Thundercats,
σχεδιάζει μια σειρά για μια ομάδα ανθρώπων-ηρώων στον 29ο αιώνα, που
τους δόθηκαν μεταλλικά κορμιά και φτερά από γεράκι, με σκοπό να
σταματήσουν το οργανωμένο έγκλημα στο γαλαξία του Λίμπο. Μια αμερικανική
σειρά (σε γιαπωνέζικο στούντιο - Pacific Animation Corporation - προφανώς) κινουμένων σχεδίων του 1986, την οποία διένειμε η Lorimar, και που ολοκληρώθηκε σε 65 επεισόδια.
Άρα η σειρά είναι της Pacific Animation Corporation και κανενός
αμερικανού. Στην Ελλάδα προβλήθηκε αρχικά στην πολύ αντρική παιδική ζώνη
του ΑΝΤ1 τα Σαββατοκύριακα γύρω στο '91 και στη συνέχεια στον παλιό ΣΚΑΪ και στο JUNIORS TV γύρω στο '94.
Τα
Ασημένια Γεράκια είναι μια από τις καλύτερες σειρές κινουμένων σχεδίων
που προβλήθηκαν τη δεκαετία του '80 και δεν μπορεί να συγκριθεί με τα
σημερινά ψηφιακά, ανόητα, φανταχτερά CGI για βουτυρόπαιδα. Ναι, η σειρά χρησιμοποιεί animation και χαρακτήρες τους οποίους είχαμε ξαναδεί. Δεν είναι μόνο ο Μόνσταρ που σου θυμίζει τον Μάμρα,
είναι αρκετά... όμως αν έχεις χαρακτήρες φτιαγμένους από ασήμι, τότε
δεν πρέπει να ζητάς πολλά, γιατί οι ήρωες λάμπουν πραγματικά. Και τη
λάμψη τους, δεν την βλέπαμε πάντα, όμως σίγουρα τη βλέπαμε όταν έπρεπε.
Ή πιο σωστά “όταν μας έπρεπε”. Αυτοί ήξεραν γιατί αυτοί ήταν από ατσάλι. Δεν ήξερε ο δάσκαλος, ούτε η μαμά. Μόνο οι σειρές φτιαγμένες από ατσάλι και από περίσσευμα ραδιενεργής τεστοστερόνης, μόνο τα νεύρα φτιαγμένα από χάλυβα, τουμπανιασμένα από τις ενέσεις υπερανδρικών ορμονών, μόνο η αγνή και ταυτόχρονα πρόστυχη ηδονή που νιώθεις σε-όλο-το-μέσα-σου όταν πολεμάς το κακό σε ένα μακρινό γαλαξία που έχει για όνομα (Limbo) κάτι που σου θυμίζει συνοικιακό μπαρ στη Λεωφόρο Αθηνών. Μια πολύ αντρική σειρά που έβλεπαν και κορίτσια χωρίς τότε να ξέρω γιατί, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα...
ΠΗΓΗ: www.topeiraxtiri.gr
Ή πιο σωστά “όταν μας έπρεπε”. Αυτοί ήξεραν γιατί αυτοί ήταν από ατσάλι. Δεν ήξερε ο δάσκαλος, ούτε η μαμά. Μόνο οι σειρές φτιαγμένες από ατσάλι και από περίσσευμα ραδιενεργής τεστοστερόνης, μόνο τα νεύρα φτιαγμένα από χάλυβα, τουμπανιασμένα από τις ενέσεις υπερανδρικών ορμονών, μόνο η αγνή και ταυτόχρονα πρόστυχη ηδονή που νιώθεις σε-όλο-το-μέσα-σου όταν πολεμάς το κακό σε ένα μακρινό γαλαξία που έχει για όνομα (Limbo) κάτι που σου θυμίζει συνοικιακό μπαρ στη Λεωφόρο Αθηνών. Μια πολύ αντρική σειρά που έβλεπαν και κορίτσια χωρίς τότε να ξέρω γιατί, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα...
ΠΗΓΗ: www.topeiraxtiri.gr