Πέραν λοιπόν των δηλώσεων Ερντογάν πως ο «Μεγαλοπρεπής» πέρασε τη ζωή του «καβάλα στη σέλα ενός αλόγου», για το οποίο ουδείς ο οποίος γνωρίζει τα βασικά της Οθωμανικής αυτής περιόδου μπορεί να πει πως δεν ισχύει έως ένα βαθμό, άρα το να αναλωθεί η σειρά στα αλληλομαχαιρώματα και τις συνωμοσίες του χαρεμιού και των ευνούχων αποτελεί «ύβρη» προς τον αγαπημένο των νεοθωμανών, η αλήθεια είναι κάπως διαφορετική, όπως εξηγεί και ο Άντονι Α. Γκούντμαν στο βιβλίο του «Σκιά ενός Πολέμου» (Shadow of a War) και για να είμαστε σωστοί και με τη δημοσιογραφική δεοντολογία, το γνωστό σε μας θέμα το θυμηθήκαμε διαβάζοντας σχετική ανάρτηση στο «e-radio.gr».
Καθώς η ιστορία εξελίσσεται στους δέκτες μας στο βιλαέτι του Γιουνανιστάν και καθώς σιγά-σιγά φτάνει προς το τέλος της, καλό θα ήταν να ενημερώσουμε τους απανταχού λάτρεις του Οθωμανικού αυτού πολιτιστικού (υπο)προϊόντος πως το σενάριο θα περιλαμβάνει και τον θάνατο του Παργαλή Πασά, του Έλληνα υιού ψαρά από τη Πάργα, ο οποίος σε μικρή ηλικία πουλήθηκε σκλάβος στη σουλτανική αυλή και προφανώς θα χάσει τη ζωή του σε μία στιγμή έντασης και τυφλού θυμού του Μεγαλοπρεπή, επειδή προφανώς πείραξε τη πληθωρική Χουρέμ Σουλτάν και αποτελεί κίνδυνο για τη σχέση της με τον Σουλτάνο.
Γιατί όμως συνέβη αυτό; Στο σενάριο θα βρείτε λόγους οι οποίοι κανείς δεν έχει σχέση με την αλήθεια, η οποία δεν είναι άλλη από το γεγονός πως ο Σουλεϊμάν και ο Ιμπραήμ, πέραν του γεγονότος πως είχαν τη σχέση Σουλτάνου και Βεζίρη (δηλαδή στην ουσία το «μάτι του Σουλτάνου» στη γη), πέραν της συγγενικής σχέσης μετά το γάμο της αδερφής του Σουλεϊμάν με τον Ιμπραήμ, είχαν και μία μακροχρόνια ερωτική σχέση η οποία σύμφωνα με τους ερευνητές της συγκεκριμένης Οθωμανικής περιόδου σφυρηλατήθηκε τα δύσκολα χρόνια… της εφηβείας, τα οποία είναι πολύ πιο δύσκολα για άτομα τα οποία προορίζονται να αναλάβουν θρόνους κρατών μετά από ένα χρονικό διάστημα.
Τα δύο παιδιά διάβαζαν μαζί ιστορία, τους μάγευαν τα κατορθώματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου ενώ η ικανότητα του Ιμπραήμ στο βιολί έδινε χρώμα στις μοναχικές στιγμές ενός νέου ο οποίος προοριζόταν να κυβερνήσει μία αυτοκρατορία ή να δολοφονηθεί, εάν κάποιος άλλος κατάφερνε να αποσπάσει το θρόνο την κατάλληλη στιγμή (αν και είναι ενδιαφέρον να σκεφτούμε πως στην Οθωμανική Ιστορία ένας οίκος κυβέρνησε το κράτος από τον πρώτο εμίρη έως τον τελευταίο σουλτάνο, γενικά εμφύλιες διαμάχες λάμβαναν χώρα, αλλά όλες είχαν σχέση με απογόνους του ιδίου οίκου, δεν είχαμε δηλαδή διαμάχες του τύπου Κατακουζηνοί κατά Παλαιολόγων, Κομνηνοί κατά Αγγέλων κ.λπ.).
Η εκτέλεση του Ιμπραήμ η οποία έδωσε τραγικό τέλος στον έρωτα των δύο αντρών στην πραγματικότητα είχε να κάνει με τις ραδιουργίες της Χουρέμ-Σουλτάν η οποία μάλλον «φούντωσε» τον Μεγαλοπρεπή με αίτιο την ερωτική σχέση του Παργαλή με τον… Λουδοβίκο Γκρίτι, έμπορο από τη Βενετία και «πρεσβευτή» της Κωνσταντινούπολης σε διάφορα ευρωπαϊκά βασίλεια.
Η τραγικότητα δεν των στιγμών που πέρασε ο Μεγαλοπρεπής μετά το θάνατο του αγαπημένου του είναι τέτοια ώστε εξέφραζε τον πόνο συνθέτοντας ποιήματα τα οποία και υπέγραφε όχι φυσικά ως «Μεγαλοπρεπής» αλλά ως «Μουχιμπί» (πως λέμε… χαμπίμπι), δηλαδή «αγαπούλα», έκφραση όμοια με αυτή που χρησιμοποιούσε και σε ποιήματά του για τη Χουρέμ-Σουλτάν.
Άφεριμ...