Οι κάτοικοι, ελλείψει χώρου περισυλλογής σκουπιδιών και με τη θάλασσα τόσο κοντά, σκέφτηκαν πως η λύση ήταν απλή και..προφανής! Θα έριχναν τα σκουπίδια από την άκρη ενός γκρεμού σε μια παραλία της περιοχής τους! Ο συνεχώς αυξανόμενος πληθυσμός της πόλης,αλόγιστα-για να μην πούμε και με χαρά(πρέπει να ομολογήσουμε πως το να πετάς σκουπίδια από ένα γκρεμό είναι πιο διασκεδαστικό απ’ το να βγάζεις απλά τα σκουπίδια έξω) συνέχισε να πετάει να σκουπίδια του εκεί για χρόνια. Το έκαναν με ευχαρίστηση και ακατάπαυστα. Οικιακές συσκευές, μηχανικά εξαρτήματα, ολόκληρα αυτοκίνητα και φυσικά γυαλιά έπεφταν από εκείνη την άκρη του γκρεμού στην παραλία.
Ώσπου, η περιοχή απέκτησε ένα νέο όνομα: Οι Χωματερές (The Dumps).
Κάπου στη δεκαετία του 1960, η ηγεσία της πόλης μαζί με το τοπικό συμβούλιο ύδατος, αναγκάστηκε να δώσει ένα τέλος σ’ αυτή την κατάσταση, δημιουργώντας ένα νέο χώρο ρίψης απορριμάτων και κλείνοντας την παραλία χαρακτηρίζοντας την ως παράνομη χωματερή.
Ακολούθησε μια μεγάλη προσπάθεια ώστε να επιτευχθεί ο καθαρισμός της παραλίας. Τα τοξικά και μεγάλα κομμάτια των σκουπιδιών απομακρύνθηκαν. Ένα πράγμα μόνο, ήταν ακατόρθωτο πια να γίνει. Να μαζέψουν τα γυαλιά. Οι δεκαετίες φθοράς που πέρασαν πάνω απ” αυτά τα κομμάτια γυαλιών που είχαν ριχτεί στην παραλία, είχαν ολοκληρώσει ήδη το έργο τους.
Τα καιρικά φαινόμενα και τα κύματα, αναδεύοντας τα γυαλιά , τα είχαν σπάσει, σφυροκοπήσει και μετατρέψει σε λεία, μικρά, στρογγυλεμένα αντικείμενα – εκατομμύρια απ’ αυτά! Ετσι, στα πρώτα χρόνια του αιώνα μας, η προηγούμενη ονομασία «The Dumps» αντικαταστάθηκε από μια νέα, πιο ελκυστική «Glass Beach»(Γυάλινη παραλία).
Aυτή τη στιγμή η παραλία είναι ένας δημοφιλής τουριστικό προορισμός, απαράμιλλης ομορφιάς. Οι επισκέπτες συρρέουν κατά εκατοντάδες με την επιθυμία, φεύγοντας να πάρουν κάποια κομμάτια γυαλιού μαζί τους, αλλά η ειρωνεία είναι, πως αυτά τα γυαλιά που κάποτε ήταν παράνομο να τα πετάξεις σ’αυτή την παραλία, είναι πλέον παράνομο να τα απομακρύνεις απ’ αυτήν!
Η Φύση για άλλη μια φορά έδειξε τη δύναμή της!
