Η αποκωδικοποίηση της συμφωνίας θα μπορούσε να αποκαλύψει και διαστάσεις απειλητικές για την ελληνική εθνική ασφάλεια, όπως θα εξηγηθεί στη συνέχεια.
Η υπογραφή της παραχώρησης πραγματοποιήθηκε χθες το μεσημέρι στα Γραφεία του Οργανισμού Λιμένος Δυρραχίου, παρουσία του υπουργού Μεταφορών της Αλβανίας, του γενικού διευθυντή του Οργανισμού και του ομολόγου του στην τουρκική εταιρία.
Με τη συμφωνία οι Τούρκοι δεσμεύονται για τη διενέργεια επενδύσεων και τη γενικότερη ανάπτυξη του στρατηγικής σημασίας λιμένα στην περιοχή.
Επισήμως, ο στίχος είναι η αύξηση του εμπορίου μέσω του λιμένα και της απόδοσης της επένδυσης, δηλαδή η μεγιστοποίηση τα κερδοφορίας.
Ωστόσο, επειδή στη ελληνική Ιστορία υπάρχει και το παράδειγμα της Κύπρου, η Ελλάδα θα πρέπει να λάβει πλέον σοβαρά μέτρα ασφαλείας στα σύνορά της με την Αλβανία...
Τι εννοούμε;
Ότι όπως και στην Κύπρο που μεθοδικά οι Τουρκοκύπριοι εξοπλίζονταν σε προσωπικό – οικογενειακό επίπεδο και όταν ήρθε η ώρα ακολούθησαν όλα όσα γνωρίζουμε, έτσι και στη προκειμένη περίπτωση, τα ελληνικά «μάτια» και τα «αυτιά» θα πρέπει να είναι ορθάνοιχτα, με στόχο να διασφαλιστεί ότι ο έλεγχος του λιμένα από τους Τούρκους δεν θα οδηγήσει σε προβλήματα…
Αναφερόμαστε σε «καραβιές» από οπλισμό που θα καταλήξει στην ελληνική επικράτεια και τον εξοπλισμό ορισμένων που ως όραμα έχουν τη «Μεγάλη Αλβανία», δηλαδή την ενοποίηση των κατά τους Αλβανούς αλβανικών περιοχών, στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και η περιοχή βορειοδυτικά της Πρέβεζας…
Μπορεί σήμερα όλα αυτά να φαντάζουν υπερβολικά, το ίδιο πίστευε όμως και η Αθήνα τη δεκαετίας του 1950 και του 1960 για τις προειδοποιήσεις πολλών για την Κύπρο, για να προσγειωθεί ανώμαλα όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, διαμορφώθηκαν οι κατάλληλες διεθνείς συνθήκες και δόθηκε το πρόσχημα...
Το αποτέλεσμα είναι ο εδαφικός ακρωτηριασμός του Ελληνισμού και η παράδοση ενός εκλεκτού τμήματος στον βάρβαρο ΑΤΤΙΛΑ και τους τελούντες σε… ημιάγρια κατάσταση εποίκους της Ανατολίας και κάθε λογής τροφίμους των τουρκικών φυλακών, με υπέρτατο στόχο τη δημογραφική αλλοίωση της νήσου, αλλά και τον έλεγχο των δυστυχών Τουρκοκυπρίων...
Δεν χρειάζεται ούτε πανικός, ούτε «κραυγές» και τη συνήθη σπέκουλα, περί της τεράστιας απειλής που αντιμετωπίζει η χώρα.
Ψυχραιμία, σοβαρότητα, μακρόπνοος σχεδιασμός και δράση χρειάζεται, ώστε να αποτραπούν στην πράξη τα όποια σχέδια εκτροπής μπορεί να μεθοδεύονται παρασκηνιακά με στόχο τη συντονισμένη αμφισβήτηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και η δημιουργία καταστάσεων που ακόμα κι αν δεν καταλήξουν σε εδαφικό ακρωτηριασμό, θα αποτελέσουν σημαντικό πρόβλημα για την ελληνική διπλωματία και «πονοκέφαλο» για τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας...