Παρά το γεγονός ότι τα χειρότερα της οικονομικής κρίσης είχαν περάσει, και οι δύο πλευρές του Ατλαντικού παρέμεναν σε ύφεση, με πολύ ψηλά ποσοστά ανεργίας. Παρ' όλα αυτα, η πολιτική ελίτ του δυτικού κόσμου αποφάσισε ότι η ανεργία δεν αποτελούσε πλέον κρίσιμο πρόβλημα και ότι η πρώτη προτεραιότητα είναι η μείωση των ελλειμμάτων των προϋπολογισμών», γράφει ο Πολ Κρούγκμαν στους New York Times.
Ένα παράδειγμα που να αποδεικνύει ότι οι πολιτικές λιτότητας πέτυχαν, δηλώνει ότι ψάχνει απελπισμένα ο Κρούγκμαν.
Ο γνωστός αναλυτής αυτή τη φορά τα «βάζει» με τους υπέρμαχους των μέτρων λιτότητας τους οποίους μάλιστα χαρακτηρίζει με μια λέξη austerians ( από την αγγλική λέξη για τα μέτρα λιτότητας austerity measures) και μέσω μιας αναδρομής στην πολιτική οικονομία χωρών όπως Ιρλανδία και Αγγλία –οι οποίες ακολούθησαν τα μέτρα λιτότητας, καταλήγει ότι η στρατηγική της οικονομικής ελίτ είναι λάθος σε όλα τα μέτωπα. «Όχι μόνο κυριάρχησε φόβος από μη υπάρχουσες απειλές, αλλά μας υποσχέθηκαν ανταλλάγματα τα οποία δεν θα λάβουμε ποτέ. Ήρθε ή ώρα να παραμερίσουμε την φρενίτιδα του ελλείμματος και να αντιμετωπίσουμε τα αληθινά προβλήματα όπως είναι η ανεργία», γράφει ο ίδιος.
Η αρχή σύμφωνα με τον Κρούγκμαν ξεκίνησε ως ένα «φλέρτ» μεταξύ Ιρλανδίας και austerians, το οποίο εξελίχθηκε σε μια ραγδαία περικοπή στα δημοσιονομικά έξοδα. Μάλιστα ο Ζαν Κλοντ Τρισέ είχε τότε δηλώσει ότι η Ιρλανδία αποτελεί πρότυπο για τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες που αντιμετώπιζαν οικονομικά προβλήματα. Ωστόσο παρά τα μέτρα λιτότητας το ποσοστό ανεργίας στην Ιρλανδία αγγίζει το 14,6%.
Κατόπιν ακολούθησε η Αγγλία όπου η κυβέρνηση του Ντέιβιντ Κάμερον -το 2010- αποφάσισε να ακολουθήσει το μοντέλο της Ιρλανδίας το οποίο είχε «θεαματικά» αποτελέσματα. Ωστόσο η οικονομία της Βρετανίας δεν είχε κανένα απολύτως λόγο να μπει σε αυτό το μοντέλο. Ο Κάμερον όμως επέμενε. Το αποτέλεσμα ήταν απλά να «παγώσει» η οικονομία της.
Ο Κρούγκαν συνεχίζει να αποδομεί την πολιτική των austerians.«Σε αυτό το σημείο, μπορεί να θεωρούσατε ότι οι υποστηρικτές της λιτότητας θα εξέταζαν την πιθανότητα ότι κάτι δεν πάει καλά με την ανάλυσή τους και τις απαιτήσεις της πολιτικής τους. Αλλά όχι. Έψαξαν και βρήκαν στα κράτη της Βαλτικής, τη Λετονία, ένα έθνος που δεσπόζει στην φαντασία των «austerian».
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στις δύο πρόσφατες εκθέσεις του για τη Λετονία, έδειξε ότι η οικονομία της παρουσιάζει ανάπτυξη. Σε ένα κράτος που ο πληθυσμός του είναι μικρότερος από εκείνον του Μπρούκλιν. Για να είμαι δίκαιος με τους Λετονούς, γράφει ο Κρούγκμαν, έχουν πετύχει κάτι για το οποίο μπορούν να είναι περήφανοι: Επειτα από πολύ μεγάλη ύφεση, τα τελευταία δύο χρόνια η οικονομία τους παρουσιάζει σταθερή ανάπτυξη και η ανεργία μειώνεται, παραμένει ωστόσο στο 14%. «Εάν αυτή είναι η ιδέα των austerians για το οικονομικό θαύμα τότε πράγματι είναι τα παιδιά ενός κατώτερου θεού», γράφει ο Κρούγκμαν.
Για να επιχειρηματολογήσει υπέρ της άποψής του ότι οι πολιτικές της λιτότητας δεν λειτουργούν, αναφέρεται στο οικονομικό θαύμα της Ισλανδίας που ήταν στον πάτο και κατάφερε να επανέλθει υιοθετώντας ανορθόδοξες πολιτικές.
«Τι μαθαίνουμε λοιπόν αναζητώντας για ιστορίες επιτυχίας από την εφαρμογή της λιτότητας;», αναρωτιέται ο Κρούγκμαν για να δώσει την απάντηση: Μαθαίνουμε ότι το δόγμα που έχει επικρατήσει τα τρία τελευταία χρόνια είναι λάθος απ' όλες τις απόψεις, γράφει ο αρθρογράφος των New York Times.
«Οχι μόνο μας κυβερνά ο φόβος ανύπαρκτων απειλών, αλλά οι υποσχέσεις για υποτιθέμενες ανταμοιβές δεν έχουν υλοποιηθεί και ούτε πρόκειται ποτέ να γίνουν πράξη», επισημαίνει ο Κρούγκμαν και καταλήγει στο συμπέρασμα: «Είναι καιρός να βάλουμε στην άκρη την εμμονή με την μείωση των ελλειμμάτων και να αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε το πραγματικό πρόβλημα: Την απαράδεκτα υψηλή ανεργία».