Ο Νίκος Κακλαμανάκης, ο ολυμπιονίκης που δόξασε την Ελλάδα πολλές φορές και θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους του αθλήματος παγκοσμίως, παρά τις αντιξοότητες και τα προβλήματα που αντιμετώπισε κατάφερε να κάνει τη χώρα του υπερήφανη. Σήμερα συνεχίζει να δείχνει με τις πράξεις του σε όλους και ειδικά στα νέα παιδιά ότι κανείς δεν πρέπει να εγκαταλείπει τους στόχους του, αλλά να παλεύει για να κατακτήσει το όνειρό του.
Ο έλληνας αθλητής μιλά για τα προβλήματα και τους… εγχώριους αντιπάλους που αντιμετώπισε στην πορεία του, λέγοντας πως «Εγώ δυσκόλεψα τις πιθανότητές μου για μετάλλια με κάποιες επιλογές που έκανα. Είπα αυτό που πίστευα, ότι ο αθλητισμός είναι υπόθεση των αθλητών και όχι των πολιτικών και ότι δε θα έπρεπε να γίνονται επιλεκτικές επιχορηγήσεις σε αθλητές που φωτογραφίζονται δίπλα σε Υπουργούς και γι’ αυτό χαρακτηρίστηκα «γραφικός». Εγώ αυτά τα κατήγγειλα και τα πλήρωσα στην πορεία μου. Ταλαιπωρήθηκα και οικονομικά, γιατί μου κόπηκαν επιχορηγήσεις, και ψυχολογικά, γιατί πολεμήθηκα. Είπα ότι δε ζητώ πια τη βοήθειά σας, ζητώ να μη με πολεμήσετε για να μπορέσω να αγωνιστώ. Εάν έκανα απολογισμό θα έλεγα ότι έχω λιγότερα μετάλλια, αλλά σημασία δεν έχει μόνο το τι έχεις πετύχει, αλλά το πώς το έχεις πετύχει και γιατί».
Με την ίδια ευθύτητα τάσσεται εναντίον των κρουσμάτων ντόπινγκ, τονίζοντας πως «Δεν αποδέχομαι σε καμία περίπτωση το γεγονός ότι ενώ οι περισσότεροι αθλητές δουλεύουν χρόνια και περνούν από χωματόδρομους για να φτάσουν ψηλά, κάποιοι επιλέγουν τον εύκολο «αυτοκινητόδρομο» και φτάνουν αδίκως στον ίδιο τερματισμό με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα. Αυτό δε μπορώ να το δεχτώ. Στον αθλητισμό ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα.»
Έχοντας μάθει να αγωνίζεται, προσπαθεί «Προσωπικά» να ενθαρρύνει όλους μας, λέγοντας «Έχω βγει έξω στο δρόμο και φωνάζω ότι αξίζει να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τον κόσμο γύρω μας. Αυτό προσπαθώ να δείξω με τους αγώνες που κάνω. Όπως με τον Διάπλου του Αιγαίου που έκανα τον Οκτώβρη του 2011. Ήθελα να περάσω ένα μήνυμα. Δεν υπάρχει μαγική λύση σε κάτι. Υπάρχει όμως ανάγκη για προσήλωση στο στόχο, για πίστη, για επιμονή . Να μην εγκαταλείπουν τη χώρα. Να κάνει ο καθένας το καλύτερο που μπορεί. Πιστεύω στην αλληλεγγύη. Αυτά όλα θα κάνουν την Ελλάδα διαφορετική. Αξίζει να δώσουμε ξανά τις μάχες μας. Να μείνουμε και να επιμείνουμε.»
Για τη δική του μάχη, μιλά στην Έλενα Κατρίτση και ο Σπύρος Λεμπέσης, ο αθλητής που κατάφερε να έρθει 7ος στον ακοντισμό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, αλλά όπως λέει «Η ομοσπονδία δε με στήριξε οικονομικά κι εγώ προσπάθησα να τα καταφέρω μόνος μου. Αυτό που με κράτησε ήταν το πάθος μου για διάκριση. Θα μπορούσα να είχα φέρει και καλύτερο αποτέλεσμα αν ήταν διαφορετικές οι συνθήκες. Αλλά 2 μήνες πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου αναγκάστηκα λόγω οικονομικών δυσκολιών να κάνω προπόνηση στο γήπεδο στο χωριό μου. Πετούσα πέτρες αντί για το ακόντιο από φόβο μη το σπάσω. Ο προπονητής μου που ζει στην Αθήνα, μου έδινε συμβουλές και προσπαθούσε να με στηρίξει ηθικά μέσω του τηλεφώνου . Διότι ούτε εκείνος είχε χρηματοδότηση ώστε να μπορεί να ανταπεξέρχεται στα έξοδα των καθημερινών μετακινήσεων.»
Η αδιαφορία όμως του Κράτους απέναντι στον αθλητή συνεχίστηκε και μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αφού όπως αποκαλύπτει «Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αντί να συνεχίσω τις προπονήσεις αναγκάστηκα να πάω για μεροκάματο. Ήμουν φύλακας security σε κτήματα με φωτοβολταϊκά. Αυτό δεν το λέω υποτιμητικά για τη δουλειά, ίσα - ίσα που τους ευχαριστώ που μου έδωσαν την ευκαιρία αυτή. Ίσως χρειαστεί να ξαναβγώ για μεροκάματο. Σ’ εκείνη την περίπτωση όμως θα αναγκαστώ να αφήσω το ακόντιο.»
Αθλητής στο στίβο, αλλά και στη ζωή ο Σπύρος Λεμπέσης διευκρινίζει πως αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να δει τη γαλανόλευκη να κυματίζει, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «Εμένα με κρατάνε οι ηρωικές προσπάθειες των προγόνων μας, των αγωνιστών του παρελθόντος που έχυσαν το αίμα τους για να είμαστε ελεύθεροι. Θέλω να βλέπω την γαλανόλευκη να κυματίζει στους αγώνες. Αυτές είναι οι σκέψεις που με συγκινούν και που με κάνουν να συνεχίζω την προσπάθειά μου. Μπροστά σ’ αυτές κάθε παράπονο χάνεται.»
Το τρίτο πρόσωπο που μιλά «Προσωπικά» στην Έλενα Κατρίτση είναι ο 16χρονος Ιάσονας Ροδόπουλος, που λόγω της κατάστασης που επικρατεί στη χώρα μας,. αναγκάστηκε να μεταναστεύσει.
Τρεις άνθρωποι, τρεις αγώνες, μία αγάπη: η Ελλάδα! Για αυτήν έδωσαν και δίνουν αγώνες, αλλά…!
Γρηγόρης Μελάς