Γι' αυτό ίσως οι συγγραφείς βασίζουν τόσο συχνά τους μυθιστορηματικούς τους χαρακτήρες σε υπαρκτούς ανθρώπους, έστω κι αν δεν αποκαλύπτουν πάντοτε τις πηγές της έμπνευσής τους.
Μιλάμε φυσικά για ανθρώπους που μεταχειρίζονται ευφυή τεχνάσματα και η ζωή τους είναι απείρως πιο ενδιαφέρουσα από όλες τις πλασματικές ιστορίες που μπορεί να σκαρφιστεί ο μυθιστορηματικός νους!
Ας δούμε λοιπόν 10 κλασικούς χαρακτήρες που βασίζονται πράγματι σε περιπτώσεις ανθρώπων με σάρκα και οστά...
Τεντέν
Ο κοσμογυρισμένος ρεπόρτερ-καρτούν Τεντέν, δημιούργημα του βέλγου κομίστα Herge (Georges Remi), περιδιαβαίνει τον κόσμο ήδη από το 1929, με περισσότερες από 200 εκατομμύρια ιστορίες του να έχουν πουληθεί παγκοσμίως. Λίγοι ωστόσο γνωρίζουν την πραγματική έμπνευση του Τεντέν: το προσκοπάκι από τη Δανία Palle Huld, ο οποίος σε ηλικία 15 ετών κέρδισε τον διαγωνισμό της αναπαράστασης του περίφημου ταξιδιού του Φινέας Φογκ, όπως απεικονίστηκε στην πασίγνωστη νουβέλα «Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Ημέρες». Ο Huld χρειάστηκε βέβαια μόνο 44 μέρες για να ολοκληρώσει τον γύρο της Γης, γεγονός που συνέβη το 1928, λιγότερο από έναν χρόνο πριν κάνει την εμφάνισή του ο Τεντέν...
Εμπενέζερ Σκρουτζ
Ο περίφημος φιλάργυρος χαρακτήρας του κλασικού βιβλίου του Τσαρλς Ντίκενς «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» δεν χρειάζεται φυσικά συστάσεις. Αυτός που χρειάζεται ενδεχομένως
μια υπενθύμιση είναι ο άνθρωπος που δάνεισε στον Σκρουτζ τη λογοτεχνική του υπόσταση, ο φοβερός και τρομερός σπαγγοραμένος John Elwes! Ο βρετανός πολιτικός του 18ου αιώνα ζούσε σαν ρακοσυλλέκτης παρά την τεράστια περιουσία του, τρώγοντας χαλασμένο φαγητό και ζώντας σε εγκαταλειμμένα σπίτια. Αρνιόταν να ξοδέψει χρήματα για τα πράγματα που μπορούσε να βρει δωρεάν, επιλέγοντας μια ζωή μιζέριας και έναν θάνατο που θα έρθει ακριβώς λόγω της διαβόητης τσιγκουνιάς του. Διαβάστε περισσότερα για τον «τσιφούτη» John Elwes στους σπαγγοραμμένους που άφησαν εποχή...
Severus Snape
Ο Severus Snape είναι από τους πλέον αναγνωρίσιμους χαρακτήρες του σύμπαντος του Χάρι Πότερ, με την ψυχρότητα και την αμφίβολη ηθική του να τον κάνουν αυτόματα εχθρό του μικρού μάγου. Θα περίμενε βέβαια κανείς ότι ο δυνητικά κακός αυτός μάγος δεν θα είχε καμία σχέση με την πραγματικότητα, σωστά; Λάθος! Ο καθηγητής Snape βασίζεται στον πραγματικό άνθρωπο John Nettleship, που αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για τον «σκοτεινό» μάγο. Πρώτα απ' όλα, ήταν καθηγητής της Ρόουλινγκ, συγγραφέως των περιπετειών του Χάρι Πότερ. Ο Snape διδάσκει παρασκευή φίλτρων στο Χόγκουαρτς, ήταν επόμενο λοιπόν ο Nettleship να είναι καθηγητής Χημείας στην πραγματική ζωή! Η μητέρα της Ρόουλινγκ εργαζόταν μάλιστα ως βοηθός του καθηγητή Nettleship, θα έπρεπε λοιπόν να του ήρθε ο ουρανός σφοντύλι όταν πληροφορήθηκε από το βιβλίο ότι το μυθιστορηματικό του ανάλογο ήταν ερωτευμένο με τη μητέρα του Χάρι Πότερ. Ο καθηγητής πέθανε το 2011...
Βρόμικος Χάρι
Το όνομα Dave Toschi μπορεί να μη σας λέει τίποτα (και γιατί να σας λέει δηλαδή;), την κινηματογραφική του ενσάρκωση ωστόσο από τον Κλιντ Ίστγουντ την έχουμε λατρέψει όλοι! Ο Toschi ήταν πράγματι ντετέκτιβ στο Αστυνομικό Τμήμα του Σαν Φρανσίσκο και υπεύθυνος για την έρευνα στη διαβόητη υπόθεση του Zodiac Killer. Ο Στιβ ΜακΚουίν άντλησε έμπνευση από τον Toschi για τον χαρακτήρα του στο «Bullitt», την ίδια στιγμή που ολόκληρη η φιγούρα του «Βρόμικου» Χάρι Κάλαχαν βασίζεται πάνω του! Εννοείται ότι στον κινηματογράφο ο Dave Toschi
παρουσιάζεται περισσότερο αντισυμβατικός απ' ό,τι ήταν στην καθημερινότητά του, πολλές ωστόσο λεπτομέρειες της πρώτης ταινίας του Κάλαχαν έχουν ευθείες αναφορές στα πεπραγμένα του αστυνομικού ντετέκτιβ. Η μεγάλη διαφορά; Ότι αντίθετα με τον κινηματογραφικό Χάρι, ο Toschi δεν εξιχνίασε ποτέ τις δολοφονίες του Zodiac, με την υπόθεση να παραμένει μέχρι και σήμερα ανοιχτή...
Ντόριαν Γκρέι
Το «Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι» είναι η μόνη νουβέλα που έγραψε ποτέ ο πνευματώδης Όσκαρ Ουάιλντ και αφηγείται την ιστορία ενός άντρα με αξεπέραστη ομορφιά που αποτύπωσε τη μορφή του σε ένα πορτρέτο. Ο Ντόριαν πούλησε την ψυχή του στον Διάολο για να διατηρήσει τη νεότητα και την ομορφιά του αναλλοίωτη, την ώρα που το πορτρέτο του γερνούσε αντ' αυτού. Παρά την υπερφυσική χροιά της νουβέλας, ο χαρακτήρας του Ντόριαν Γκρέι -όσο απίστευτο κι αν μοιάζει- στηρίχθηκε στον John Gray! Ο Gray ήταν ποιητής και αργότερα εραστής του Ουάιλντ, που σύχναζε στους ίδιους κύκλους με τον συγγραφέα. Το ιδιαίτερό του χαρακτηριστικό ήταν η απαράμιλλη ομορφιά του που του είχε χαρίσει το παρατσούκλι «Άδωνις». Κι ενώ ο Ουάιλντ δεν ασχολήθηκε να αλλάξει το επίθετο του Gray για τη λογοτεχνική εκδοχή της ιστορίας του, το έκανε ωστόσο για το όνομά του, κι αυτό επειδή είχε λόγο: το Ντόριαν, που παρέπεμπε ευθέως στο ελληνικό φύλο των Δωριέων, είχε στο μυαλό του Ουάιλντ μια ευθεία συσχέτιση με την ομοφυλοφιλία, γεγονός που ήθελε να περάσει στο αφήγημά του. Όταν μάλιστα κυκλοφόρησε το βιβλίο, ο πραγματικός Gray «κεραυνοβολήθηκε» και ένα τεράστιο ρήγμα χώριζε πλέον τους δύο άντρες...
Νόρμαν Μπέιτς
Ο ψυχωσικός χαρακτήρας Νόρμαν Μπέιτς του χιτσκοκικού «Ψυχώ» δεν έχει σε μια πρώτη ανάγνωση τίποτα κοινό με άλλους ξακουστούς «κακούς» του κινηματογραφικού τρόμου, όπως ο Leatherface του «Σχιζοφρενή Δολοφόνου με το Πριόνι» και ο Buffalo Bill της «Σιωπής των Αμνών». Κι όμως, όλοι τους βασίζονται στον ίδιο άνθρωπο! Ο 51χρονος πολυτεχνίτης Ed Gein ήταν ένας κατά συρροή δολοφόνος που έδρασε τη δεκαετία του '50 στο Ουισκόνσιν των ΗΠΑ, σκοτώνοντας και γδέρνοντας γυναίκες. Σαν τον Buffalo Bill μάλιστα της «Σιωπής των Αμνών», ο Gein ήθελε να φτιάξει ένα «γυναικείο κοστούμι» από τη σάρκα των θυμάτων του, ενώ η αστυνομία θα έβρισκε αργότερα διασκορπισμένα στη φάρμα του ανθρώπινα μέλη. Ο συγγραφέας που έγραψε λοιπόν το «Ψυχώ» ζούσε σε απόσταση λιγότερο από μια ώρα από το σπίτι της φρίκης, όταν ξεκίνησε να μετατρέπει σε μυθιστορία το διαταραγμένο μυαλό του Gein...
Ιντιάνα Τζόουνς
Ο περίφημος αρχαιολόγος με το μαστίγιο και την ακόρεστη δίψα για περιπέτεια έγινε από τις πλέον αγαπημένες κινηματογραφικές φιγούρες του κόσμου. Ο χαρακτήρας και οι περιπέτειές του αντλούν βέβαια έμπνευση από τα κορυφαία γεγονότα του 20ού αιώνα, ο «Ίντι» ωστόσο είναι ένα αμάλγαμα από τις ιστορίες αληθινών ανθρώπων, αν και κανείς δεν μπορεί να πει ποιος άνθρωπος δάνεισε κάθε φορά το κινηματογραφικό του αντίστοιχο. Εκτός κι αν μιλάμε για τον Hiram Bingham III! Ο Bingham ήταν καθηγητής Ιστορίας, ειδικός στα χρονικά της Λατινικής Αμερικής, ο οποίος δίδαξε στο Γέιλ από το 1907-1915. Το πλέον περίφημο κατόρθωμά του ήταν η επανανακάλυψη του περίφημου μνημείου του Περού, Μάτσου Πίτσου. Αυτό που συνδέει τον περίφημο καθηγητή με τον κινηματογραφικό αρχαιολόγο ήταν η ταινία του 1954 «Το Μυστικό των Ίνκα», όπου ο χαρακτήρας Harry Steele (ενσαρκωμένος από τον Τσάρλτον Ίστον) εξερευνά τη χαμένη πόλη του Μάτσου Πίτσου. Ο Steele είναι φυσικά το κινηματογραφικό ανάλογο του Bingham, με τους δημιουργούς των «Κυνηγών της Χαμένης Κιβωτού» να παραδέχονται ανοιχτά ότι έχουν βασίζει τον Ιντιάνα Τζόουνς στον Harry Steele...
Τζέιμς Μποντ
Όπως και με τον Ιντιάνα Τζόουνς, είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ο υπερπράκτορας Μποντ έζησε πράγματι. Δεν είναι εύκολο να βρεις από ποιον εμπνεύστηκε ο Ίαν Φλέμινγκ τον μυθιστορηματικό του χαρακτήρα, υπάρχουν πάντως μπόλικοι υποψήφιοι από τον καιρό που ο Φλέμινγκ ήταν μέλος της Βρετανικής Αντικατασκοπείας. Οι περισσότεροι συμφωνούν ότι ο Μποντ μπορεί να συσχετιστεί ευθέως με τον Forest Yeo-Thomas, έναν από τους πλέον περίφημους βρετανούς κατασκόπους κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Yeo-Thomas προσγειώθηκε με αλεξίπτωτο σε εχθρικό έδαφος τουλάχιστον σε τρεις μυστικές αποστολές, ενώ αναφερόταν κατευθείαν στον Ουίνστον Τσόρτσιλ. Κάποτε μάλιστα θα συλλαμβανόταν και θα βασανιζόταν από την Γκεστάπο πριν εγκλειστεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, απ' όπου και απέδρασε καταφέρνοντας να φτάσει σε συμμαχικά εδάφη. Τότε ήταν που θα πληροφορηθεί ο Φλέμινγκ για τον άθλο του Yeo-Thomas, με τους ανθρώπους που τον ήξεραν να αναφέρουν ότι ο κατοπινός συγγραφέας θαμπώθηκε από τα κατορθώματα του «Λευκού Κούνελου», όπως ήταν το μυστικό όνομα του Yeo-Thomas, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο περίφημος βρετανός πράκτορας αποτέλεσε μια από τις μεγαλύτερες εμπνεύσεις για τον χαρακτήρα Τζέιμς Μποντ...
Ζορό
Με τα χρόνια, ο Ζορό έχει γίνει κάτι σαν σούπερ-ήρωας στη λαϊκή συνείδηση. Ο μασκοφόρος εκδικητής δημιουργήθηκε το 1919 και έκτοτε έχει απεικονιστεί σε κόμικ, τηλεόραση και κινηματογράφο, κάνοντάς τον μια από τις πλέον αναγνωρίσιμες απεικονίσεις του λαϊκού ήρωα. Κι όμως, είχε πραγματικό ανάλογο, τον Joaquin Murrieta, επίσης γνωστό ως «Μεξικανό Ρομπέν των Δασών»! Γεννημένος το 1829, ο χρυσοθήρας Murrieta βρήκε πράγματι χρυσό στην Καλιφόρνια, πριν του επιτεθούν αμερικανοί ανθρακωρύχοι και σκοτώσουν την οικογένειά του. Ανήμπορος να βρει δικαιοσύνη μέσα από το ποινικό σύστημα, ο εκδικητής θα στραφεί στην παρανομία: θα σχηματίσει μια συμμορία για να εκδικηθεί αρχικά τους φονιάδες της οικογένειάς του και αργότερα θα περάσει σε ληστείες τραπεζών και εκτέλεση εχθρών. Όλα αυτά βέβαια πριν εμπλακούν στο κυνήγι του οι Rangers του Τέξας, οι οποίοι και θα σκοτώσουν τον Murrieta το 1853, όχι βέβαια πριν γίνει λαϊκός θρύλος και τρανός υπερασπιστής των φτωχών!
Σέρλοκ Χολμς
Σε μια πρώτη ματιά, ο περίφημος ντετέκτιβ Σέρλοκ Χολμς κι ένας λέκτορας ιατρικής δεν έχουν και πολλά κοινά. Σε τελική ανάλυση, ο Σέρλοκ είναι μυθιστορηματικός ντετέκτιβ! Κι όμως, βγάζει εντελώς νόημα ο ντετέκτιβ να έχει δανειστεί τα χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου ιδιαίτερα φημισμένου για τις παρατηρητικές του ικανότητες και την ανώτερη ευφυΐα του. Αυτός ο άνθρωπος υπήρξε και ήταν ο Dr. Joseph Bell, λέκτορας Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου κατά τον 19ο αιώνα. Ο Bell ήταν φίλος του δημιουργού του Χολμς, σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, ο οποίος μάλιστα είχε εργαστεί ως γραμματέας του γιατρού στο Βασιλικό Νοσοκομείο του Εδιμβούργου. Η περίφημη ικανότητα του γιατρού ήταν η παρατήρηση ενός ανθρώπου και ο άμεσος συμπερασμός πραγμάτων και γεγονότων που δεν θα μπορούσε να ξέρει ο Bell γι' αυτόν, χαρακτηριστικό που μας θυμίζει αμέσως τον Σέρλοκ Χολμς! Ο Bell βοηθούσε μάλιστα την αστυνομία σε πολυάριθμες υποθέσεις σε όλη τη Σκωτία, ενώ κατέθετε και στο δικαστήριο ως ειδικός επιστήμονας σε υποθέσεις ανθρωποκτονιών. Ένας Σέρλοκ Χολμς της καθημερινότητας δηλαδή...