‘Μέχρι τότε δεν είχα βάλει ποτέ τακούνια, μίνι ή ντεκολτέ. Ήμουν πιο αγοροκόριτσο. Μου δίνουν λοιπόν αυτό τον ρόλο (δεν ξέρω και εγώ πως τα κατάφερα) και ξεκινάμε το γύρισμα με εμένα να φοράω τακούνια. Το αποτέλεσμα ήταν τραγικό. Έπεφτα σε κάθε λήψη . Βλέπεις δεν έπρεπε να περπατάω μόνο, αλλά και να κουνιέμαι, να το έχω. Λογικό από την στιγμή που έπαιζα την τραγουδιάρα. Βέβαια, από το Σημάδι του Έρωτα και μετά , το τακούνι δεν το έχω βγάλει από το πόδι μου’.
Μια ενδεικτική δήλωση της για τον ρόλο της λαικής σεξόβομβας/αντίζηλου της Βάνας στο Σημάδι του Έρωτα. Μια σειρά του 1998 που σημάδεψε όχι μόνο την καριέρα και την υστεροφημία της Τζένης, αλλά και τους άντρες τηλεθεατές που είδαν ξαφνικά ένα ηφαίστειο ωμής σεξουαλικότητας να εκρήγνυται μπροστά τους.
Σε τέτοιο σημείο που όντως σε έκανε να απορείς τι λόγο είχε ο Τζώρτζογλου να επιλέξει την Μπάρμπα, η οποία τότε ήταν ακόμη στα πολύ ντουζένια της.
To γεγονός μάλιστα ότι αυτή η γυναίκα δεν είχε φορέσει ποτέ πριν τίποτα προκλητικό στην ζωή της και πως, στην πραγματικότητα, ήταν το ακριβώς αντίθετο της λαικογκόμενας που υποδυόταν (σ.σ. δεν έχει τηλεόραση σπίτι, το οποίο είναι γεμάτο παντού με βιβλία), δεν μπορεί παρά να αποτελεί απόδειξη του υποκριτικού ταλέντου της αξιότιμης κας Μπότση.
‘Η καριέρα μου οφείλεται κατά 90% στην τύχη. Δεν κυνήγησα τίποτε με τόση μανία, δεν ξοδεύτηκα σε πάρτι και γνωριμίες. Προτιμώ άλλα πράγματα, πιο ουσιαστικά’
Από τότε τα χρόνια πέρασαν με την -βαθιά και γνήσια ακομπλεξάριστη- Τζένη να δίνει έμφαση στις θεατρικές της εμφανίσεις και να κάνει την ζωή της χωρίς να νοιάζεται για το γεγονός ότι τα βιντεάκια με τις ερωτικές της σκηνές από το Σημάδι του Έρωτα χτυπάγαν και χτυπούν tilt στο youtube.
Γυμνό δεν ξαναέκανε. Όχι επειδή την νοιάζει, απλά δεν έτυχε. Όπως δεν έτυχε να παντρευτεί, να κάνει παιδί ή να βγει να δώσει λογαριασμό γιατί δεν έκανε τίποτα τα παραπάνω δυο.
‘Δεν πίστευα ποτέ ότι προορισμός της γυναίκας είναι να παντρευτεί. Αυτό που μετράει είναι να είσαι ευτυχισμένος με τη ζωή που έχεις επιλέξει’
Και έτσι, τόσο απλά και αβίαστα, φτάσαμε στο σήμερα . Με την Μπότση να επιδεικνύει Κατνις επιπέδου άγνοια κινδύνου δηλώνοντας μόνη της την ηλικία της ( ‘Είμαι 40 χρόνων και το χαίρομαι ιδιαίτερα. Φίλες μου και συνάδελφοι στην ηλικία μου έχουν παιδιά’) ή πως αντέδρασε όταν ένας πρώην γκόμενος της είπε πως την έχει απατήσει ‘Μου φάνηκε πολύ αστείο. Όταν ήρθε να μου το πει, του απάντησα: ‘Έλα μωρέ, τώρα, αηδίες’ και έβαλα τα γέλια. Αλλά τελικά έλεγε αλήθεια. Και όχι μόνο αυτό, αλλά έμεινα τελικά μαζί του. Και γιατί όχι; Πρώτη φορά συμβαίνει να μείνει μια γυναίκα στη σχέση; Και ο Τομ Κρουζ απάτησε τη Νικόλ Κίντμαν. Δεν έχει να κάνει’
Δεν νομίζω ότι αμφισβητεί κανείς ότι θέλει κάποια κότσια για να καταφέρνεις να είσαι τόσο αυθεντική σε μια χώρα που τα εβδομαδιαία περιοδικά παίρνουν τηλέφωνο τους επώνυμους για να τους ρωτήσουν τι ηλικία θέλουν να γράψουν στα σχετικά αφιερώματα (προφανώς καμία –εκτός από την Βίσση- δεν είναι ποτέ πάνω από 37).
Αλλά η Τζένη ποτέ της δεν ήταν μια κλασική γυναίκα. Ή, για την ακρίβεια, ποτέ της δεν ήταν μίζερη και μικροαστή. Σε τίποτα. Και αυτό το έχει πληρώσει σε προσωπικό επίπεδο.
»Έχουν λακίσει άνδρες λόγω του δυναμισμού μου, αλλά δεν φταίνε αυτοί. Εγώ τους ακυρώνω. Δεν τους κατηγορώ, τους λυπάμαι. Τους έχουν μεγαλώσει και οι μανούλες τους σαν πρίγκιπες και δεν μπορούν. Εμείς φταίμε. Ξαφνικά αλλάξαμε τα πάντα. Αρχίσαμε να δουλεύουμε, να βγάζουμε χρήματα, περισσότερα κι απ’ αυτούς. Να τρέχουμε, να κάνουμε, να γινόμαστε και μάνες και γκόμενες και νοικοκυρές. Σου λέει ‘τι είναι αυτό;’. Κάνουν μεταβολή και αρχίζουν και τρέχουν»
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η Τζένη, όσο μεγαλώνει, τόσο περισσότερο χαίρεσαι να την βλέπεις, να την ακούς να μιλάει, να τραγουδάει, να αυτοσαρκάζεται ή να γελάει με το χαρακτηριστικό ηχόχρωμα μιας γυναίκας που έχει χαρεί κάθε στιγμή της ζωής της.
Έστω και αν το αντρικό κοινό (σ.σ. και τα βιντεάκια μας) επιμένει να εστιάζει σε ένα και μόνο στιγμιότυπό της.
Για το τέλος το μόνο που μένει είναι να ειπωθεί είναι ένα τεράστιο και εμείς το ίδιο αισθανόμαστε για σένα. Απάντηση στην πλέον χαρακτηριστική της δήλωση ‘Τους αγαπώ εγώ τους άνδρες. Χωρίς άνδρα στη ζωή μου δε θα μπορούσα να ζήσω’