Το 29.66% που πήρε η Νέα Δημοκρατία στις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012 είναι ένα πέρα για πέρα πλασματικό ποσοστό, που δεν ανταποκρίνεται καθόλου στην πραγματικότητα!
Αυτό το ισχυριζόμαστε, διότι το ως άνω ψευτοποσοστό αποτελεί αποτέλεσμα ωμού εκβιασμού της ελληνικής κοινωνίας, αφού επί ενάμιση σχεδόν μήνα (έπειτα από την απίστευτη συντριβή της ΝΔ στις 6 Μαΐου με... 18%!) το εκλογικό σώμα της χώρας μας γνώρισε μία απίστευτη προπαγάνδα, μία προηγμένη «πλύση εγκεφάλου», ότι θα πρέπει να ψηφίσει στις εκλογές τη ΝΔ – δηλ. τη συνυπεύθυνη με το ΠΑΣΟΚ για τη διάλυση της χώρας... – επειδή, λέει, σε αντίθετη περίπτωση θα έρχονταν στην Ελλάδα η φτώχεια, η πείνα και το χάος!...
Πραγματικά, πρόκειται για έγκλημα κατά του λαού μας, το οποίο (εδώ είμαστε!) σύντομα θα φανεί σε πλήρεις διαστάσεις και τότε οι ένοχοι γκαιμπελίσκοι των δήθεν «δημοκρατικών» Μ.Μ.Ε. θα ντρέπονται για το υπόλοιπο της ζωής τους!
Όμως τα πράγματα είναι ακόμα πιο πολύπλοκα. Πηγαίνουν πολύ πέρα από τις απλές διαπιστώσεις περί Μνημονίου κτλ. και αρκετά πίσω στον χρόνο. Αυτό ισχύει, επειδή το άτομο που η «αόρατη» υπερεξουσία πλανητικών διαστάσεων προωθεί σήμερα για πρωθυπουργό της Ελλάδας προετοιμάζεται γι’ αυτό το αξίωμα τουλάχιστον από το... 1992! Πριν δηλ. από 20 ολόκληρα χρόνια, όταν και είχε απολυθεί από τον τότε Έλληνα πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη από το πόστο του υπουργού εξωτερικών (τον Απρίλιο του 1992), λόγω της εμπλοκής του προβλήματος των Σκοπίων, αλλά και 6 μήνες μετά, τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, παραιτήθηκε και από μέλος της βουλής.
Στις 30 Ιουνίου του 1993 αποχώρησε και τυπικά από τη Νέα Δημοκρατία, ιδρύοντας το εχθρικό προς τη ΝΔ κόμμα της Πολιτικής Άνοιξης και τον Σεπτέμβριο του μοιραίου εκείνου έτους δεν δίστασε να προβεί σε Αποστασία, ρίχνοντας την κυβέρνηση! Έναν μήνα μετά επανήλθε στην εξουσία παντοδύναμο, με 47% των ψήφων, το ΠΑΣΟΚ...
Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Αποτελούν πια πολιτική ιστορία. Η Πολιτική Άνοιξη αποτέλεσε επί σειρά ετών αδιάντροπα το «δεκανίκι» του ΠΑΣΟΚ σε κάθε δύσκολη για την τότε κυβέρνηση στιγμή, ενώ στις εκλογές του 1996 δεν μπήκε καν στη βουλή... Ο Αντώνης Σαμαράς βρέθηκε στο περιθώριο του πολιτικού μας συστήματος, απομονωμένος εντελώς από τις εξελίξεις, σε μια πολιτική ερημιά που δεν προοιώνιζε καθόλου καλό μέλλον.
Η Πολιτική Άνοιξη κατάντησε... Πολιτική Βαρυχειμωνιά (!), έως ότου τον Μάιο του 2004 έπαυσε και τυπικά πια να υπάρχει, με τον Σαμαρά να επιστρέφει «λάθρα» πίσω στη Νέα Δημοκρατία. Έστω και αν ο ίδιος ο Σαμαράς είχε δηλώσει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο (εφ. «Η Καθημερινή», 4 Ιουλίου 1993) ότι δεν επρόκειτο να επιστρέψει ΠΟΤΕ στη ΝΔ!...
Όμως από πίσω όλα αυτά τα χρόνια το πολιτικό παρασκήνιο λειτουργούσε. Ο Σαμαράς ήταν ένας «εκλεκτός», ένας «κεχρισμένος»! Άρα ο «μοχλός» που από τα σκοτάδια κινεί τις εξελίξεις στο δυτικό ημισφαίριο δεν θα επέτρεπε ποτέ να περιπέσει ο Αντώνης Σαμαράς σε έναν πρόωρο πολιτικό θάνατο.
Και όχι μόνο αυτό: τα διάφορα μυστηριώδη πολιτικά «κλαμπ» της Δύσης τον προόριζαν για πολύ μεγάλα πράγματα, είχαν «φορέσει» επάνω του την ευθύνη να επιβάλλει στην Ελλάδα μία άλλου είδους πολιτική. Μια πολιτική, η οποία να οδηγούσε στη νάρκωση του σώματος της πατρίδας μας και στην τελική εγχείρηση που θα άλλαζε μια και καλή τη μορφή της χώρας και της περιοχής μας! Και αυτή την πολιτική, που καλείται να εφαρμόσει εν έτει 2012 ο Σαμαράς, την είχαν προκαθορίσει ήδη από το 1992, όταν και ο σημερινός πρόεδρος της ΝΔ συμμετείχε στη σύναξη της περίφημης Λέσχης Μπίλντερμπεργκ...
Ας θυμηθούμε λοιπόν τα τότε «παράξενα» γεγονότα – που όμως... προκαθόρισαν το Σήμερα!!! – όπως τα έγραψε σε σχετικό ρεπορτάζ ο Περικλής Κατσιούλας, υπό τον τίτλο «Μυστικό Χρίσμα», στο περιοδικό “Flash”, στο τεύχος του μήνα Ιουλίου του 1992:
«Στα παρασκήνια της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ: Φέτος, η συνάντηση έγινε στο Εβιάν. Ήταν εκεί άνθρωποι της εξουσίας, από ολόκληρο το δυτικό κόσμο: βασίλισσες, πρωθυπουργοί, μεγιστάνες... ανάμεσά τους κι ένας Έλληνας πολιτικός.
Ο μόνος. Ο Αντώνης Σαμαράς, που συμμετείχε στις συνεδριάσεις της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, για μια ακόμη φορά. Κάποιοι λένε ότι το «χρίσμα» έχει ήδη δοθεί. Η δυσφορία της Ρηγίλλης πάντως είναι δικαιολογημένη, για κείνους που γνωρίζουν την ταυτότητα της Λέσχης και τη μακρά παράδοσή της στην ανάδειξη ηγετών από τους κόλπους της.
Μπορεί να τον έδιωξαν από το υπουργείο των εξωτερικών αλλά στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ τον κάλεσαν – και φέτος! Ο Αντώνης Σαμαράς ήταν ο μοναδικός Έλληνας πολιτικός που πήρε μέρος στη συνάντηση του Εβιάν: εκεί, όπου άνθρωποι της εξουσίας από ολόκληρο το Δυτικό κόσμο συζήτησαν (κεκλεισμένων των θυρών, ασφαλώς) για τα μεγάλα ζητήματα της εποχής.
Η συμμετοχή του νεαρού δελφίνου της ΝΔ στη σύσκεψη των «Μπίλντερμπεργκερς» δεν έτυχε ευρείας δημοσιότητας στην Ελλάδα... Κι όμως, αυτοί που γνωρίζουν, λένε ότι το ταξίδι του στη γαλλική λουτρόπολη ήταν πολύ σημαντικότερο – επί της ουσίας.
Πρώτον, διότι, στις όχθες της λίμνης της Γενεύης, συγκεντρώθηκε η «ελίτ» του πολιτικού και επιχειρηματικού κόσμου της Δύσης – και μόνο η παρουσία του εκεί, ανάμεσα στα ηχηρά ονόματα, σημαίνει πολλά... Δεύτερον, διότι είναι... περίπου παράδοση των «Μπίλντερμπεργκερς» να ξεκινούν από τις συναντήσεις τους σταδιοδρομίες που φτάνουν μέχρι τα ύπατα πολιτικά αξιώματα...
Και ο κ. Σαμαράς συμμετέχει ανελλιπώς. Τρίτον, διότι τα μέλη της Λέσχης είναι φυσικό να έχουν την προτίμηση του Club και τη στήριξή του στις επιδιώξεις τους. Και τέταρτον, απλώς... διότι κανένας άλλος (δελφίνος ή νυν) δεν ήταν εκεί. Ίσως, λοιπόν, δεν υπερβάλλουν καθόλου εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ο κ. Σαμαράς πήρε ήδη το «χρίσμα» στην κούρσα της διαδοχής.
Η εκτίμηση φαίνεται ρεαλιστική: τα ερείσματα της Λέσχης είναι πολύ ισχυρά και του δίνουν προβάδισμα. Δεν πρόκειται βεβαίως για «διορισμό» - και οι σκοτεινές ιστορίες που θρυλούνται για τους «Μπίλντερμπεργκερς» ανήκουν μάλλον στο χώρο της πολιτικής φαντασίας. Η Λέσχη είναι ένα γκρουπ εξουσίας με ευρύτατη επιρροή στις διεθνείς εξελίξεις.
Συνενώνει στους κόλπους της παράγοντες από ολόκληρο το κομματικό φάσμα του ευρωπαϊκού διπολισμού: και φιλελεύθερους και συντηρητικούς και σοσιαλιστές και σοσιαλδημοκράτες. Και η συμμετοχή σε αυτήν αποτελεί ατού πρώτου μεγέθους για νέους και ανερχόμενους πολιτικούς.
Ο κ. Σαμαράς λοιπόν έχει και αυτόν τον άσο. Ήταν συνεπώς απόλυτα εύλογος ο εκνευρισμός που επικράτησε στο πρωθυπουργικό περιβάλλον, μόλις έγινε γνωστό ότι ο νεαρός δελφίνος πήγε και φέτος στο Εβιάν».
Για το θέμα της σχέσης Αντώνη Σαμαρά-Λέσχης Μπίλντερμπεργκ ο αείμνηστος συγγραφέας Τάσος Δαρβέρης (που αυτοκτόνησε το 1999...) γράφει στο βιβλίο του «Λέσχη Μπίλντερμπεργκ» τα εξής πολύ ενδιαφέροντα:
«Σε συνάντησή μας (του εκδότη, του Γιουγκοσλάβου ιστορικού Μίλαν Μπούλαγιτς και εμού) μαζί του στο ξενοδοχείο «Καψής» την Τρίτη 5 Απριλίου 1994, ο αρχηγός της Πολιτικής Άνοιξης μας διαβεβαίωσε κατηγορηματικά ότι, η πρώτη και τελευταία φορά που είχε συμμετάσχει σε συνέλευση των «Μπιλντερμπέργκων» ήταν εκείνη που έγινε στο Εβιάν της Γαλλίας το 1992 – εκείνη δηλαδή που αποκάλυψε το περιοδικό «Φλας».
Ακόμα ότι είχε μιλήσει μόλις πέντε λεπτά για το σκοπιανό ζήτημα και – κατά τους ισχυρισμούς του – τα λεγόμενά του δεν είχαν αρέσει στην ηγετική ομάδα των «Μπιλντερμπέργκων», οι οποίοι, για αυτόν ακριβώς το λόγο, δεν τον ξανακάλεσαν.
Επίσης μας διαβεβαίωσε ότι δεν έχει ούτε είχε ποτέ καμιά σχέση με την Μασονία. Σε επικοινωνία μου όμως με τον συντάκτη του σχετικού άρθρου του περιοδικού, κ. Περικλή Κατσιούλα (στις 27-9-94) με διαβεβαίωσε ότι, ο ίδιος ο κ. Σαμαράς, του είχε πει προσωπικά, πριν από τη δημοσίευση του άρθρου, ότι είχε λάβει μέρος τουλάχιστον σε μια ακόμα συνέλευση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ πριν από εκείνη του 1992 στο Εβιάν της Γαλλίας.
Πάντα κατά τις διαβεβαιώσεις του κ. Κατσιούλα, ο κ. Σαμαράς του είχε πει ότι, για εκείνη την – κατά τα άλλα – άγνωστη συμμετοχή του στις εργασίες της Λέσχης είχε και πάλι μεσολαβήσει ο φίλος του, γιος του μακαρίτη εφοπλιστή και πρώην ιδιοκτήτη της Τράπεζας Κρήτης Στ. Καρρά».
Εμείς εδώ να συμπληρώσουμε (εν έτει 2012 πια...) ότι με βάση τις πάντα άριστες πηγές πληροφόρησής μας ο Αντώνης Σαμαράς όντως συμμετείχε ΚΑΙ στη συνάθροιση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ που είχε λάβει χώρα από τις 6 έως τις 9 Ιουνίου του 1991 στο Μπάντεν της Γερμανίας.
Η δε συμμετοχή του στη συνεδρίαση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ στο Εβιάν της Γαλλίας (από τις 21 έως τις 24 Μαΐου του 1992) ήταν η ΔΕΥΤΕΡΗ και όχι η «παρθενική».
Και σήμερα, 20 ολόκληρα χρόνια μετά, ήρθε η στιγμή που το «Χρίσμα» του 1992 έλαβε «σάρκα και οστά» με την πρωθυπουργοποίηση – ως αρχηγού της ΝΔ – του άλλοτε «απόβλητου» της παράταξης της Δεξιάς! Τελικά στη ζωή μερικές φορές όντως η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία...
Δρ. Ησαΐας Κωνσταντινίδης
www.katohika.gr