Κι αυτό γιατί κλεισμένος στη σκοτεινή αίθουσα, είναι εύκολο να δεχτείς σχεδόν τα πάντα, ξεχνώντας ακόμη και το αυτονόητο: αυτό που βλέπεις δεν είναι αληθινό!
Κάτι για το οποίο πάσχισαν φυσικά όλοι όσοι δούλεψαν για να γίνει η ταινία πραγματικότητα.
Ώρα λοιπόν να γκρεμίσουμε την κινηματογραφική μαγεία και την απάτη της αληθοφάνειας, με μια σειρά από εικόνες που αποδεικνύουν το προφανές: πώς ήταν το προφιλμικό γεγονός και πώς έφτασε τελικά στα έκπληκτα μάτια μας.
Όχι πως τα πράγματα είναι στην πραγματικότητα λιγότερο θεαματικά (αλίμονο!), καθώς απαιτούν κοπιώδη «ντυσίματα» των σκηνών με ψηφιακά εφέ και ένα τσούρμο ανθρώπων να τρέχουν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα.
Ας δούμε λοιπόν μερικές σκηνές πριν και μετά το κινηματογραφικό άγγιγμα...
Η δουλειά που γέννησε ένα θρυλικό λογότυπο
Αυτό που παρουσιάζει η φωτογραφία είναι πέρα για πέρα αληθινό: ένα λιοντάρι κάθεται υπομονετικά και περιμένει τους ανθρώπους να κάνουν τα δικά τους. Τι κάνουν; Κινηματογραφούν το θρυλικό λογότυπο της Metro-Goldwyn-Mayer (ΜGM)! Ένας από τους «5 Μεγάλους» του Χόλιγουντ ήθελε κάτι το διαφορετικό για εμπορικό σήμα. Με τα χρόνια αναπτύχθηκαν βέβαια μπόλικοι μύθοι για το λιοντάρι. Αν πιστέψουμε το Internet, το λιοντάρι επιτέθηκε και σκότωσε τους εκπαιδευτές του αμέσως μετά το πέρας της διαδικασίας. Στην πραγματικότητα ωστόσο τίποτα τέτοιο δεν συνέβη, την ώρα που η MGM χρειάστηκε να ξαναγυρίσει τη σκηνή με 7 διαφορετικά λιοντάρια στο διάβα των δεκαετιών της ζωής της...
Η συρρίκνωση ενός τζάκετ απαιτεί πέντε ανθρώπους
Αν για κάποιο λόγο θεωρούσατε ότι το να δουλεύει κάποιος με animatronics είναι εύκολο, σας παρουσιάζουμε το τζάκετ από το «Back to The Future 2» που προσαρμόζεται μόνο του. Το «προσαρμόζεται μόνο του» είναι βέβαια σχήμα λόγου, όπως δείχνει ανάγλυφα η φωτογραφία, γιατί τι κάνουν νομίζετε οι πέντε ξαπλωμένοι βοηθοί παραγωγής; Το τζάκετ που «προσαρμόζεται μόνο του» ήταν γεμάτο καλώδια, με καθένα από δαύτα να κινεί ένα συγκεκριμένο μέρος του μπουφάν. Οι βοηθοί έπρεπε λοιπόν να τραβήξουν τα καλώδια απόλυτα συγχρονισμένα για να πετύχει το οπτικό εφέ στην πασίγνωστη σκηνή. Γεγονός που πήρε βέβαια μισή μέρα πρόβας και γυρίσματος...
Ο Hulk είναι μια απάτη (και όχι ψηφιακή)
Οι «Avengers», που έσπασαν πέρυσι τα ταμεία, είχαν προϋπολογισμό 220 εκατ. δολαρίων, θα περίμενε λοιπόν κανείς να έχει χρησιμοποιηθεί η πλέον προωθημένη τεχνολογία ψηφιακών εφέ (CGI). Γιατί λοιπόν την έχει «πέσει» ο Κρις Χέμσγουορθ στην κακομοίρα τη μασκότ; Επειδή για να λειτουργήσει ακριβώς η πλέον προωθημένη τεχνολογία ψηφιακών εφέ απαιτείται και ο ανθρώπινος παράγοντας. Για να «περάσει» ο πελώριος πράσινος όγκος του Hulk στο πανί, έπρεπε στα κοντινά πλάνα μάχης του Hulk να περιφέρεται ο φουκαράς ο βοηθός μέσα στον πράσινο αυτό αφρό!
Νίκολας Κέιτζ: «The Man Of Steel»
Το στιγμιότυπο αυτό πίσω από τις κάμερες έπρεπε μάλλον να παραμείνει για πάντα πίσω από τις κάμερες. Είναι ο Νίκολας Κέιτζ λοιπόν ντυμένος Σούπερμαν. Και ναι, είναι απόλυτα αληθινό. Κι αυτό γιατί λίγο έλειψε να τον βλέπαμε στο «Man of Steel» του Τιμ Μπάρτον, αν δεν επενέβαινε η παραγωγή: τέσσερα χρόνια και εκατοντάδες εκδοχές του σεναρίου μετά τη μέρα που θα κυκλοφορούσε υποτίθεται στους κινηματογράφους(!), η Warner Bros θεώρησε πως τα 30 εκατ. δολάρια που είχε ξοδέψει χωρίς μία μέρα γυρισμάτων ήταν αρκετά και ακύρωσε την παραγωγή...
Πριν από το «Πράσινο Κουτί»
Στις μέρες μας έχουμε υπολογιστές που δημιουργούν κόσμους ολόκληρους από ένα κομμάτι πράσινου υφάσματος στο φόντο του πλάνου. Είναι λοιπόν εύκολο να ξεχάσει κανείς πόσο εντυπωσιακά και λεπτομερή ήταν άλλοτε τα σκηνικά, πριν τα ψηφιακά εφέ καταλάβουν την αγορά.
Αυτό που βλέπουμε είναι ένα από τα πτώματα των Space Jockeys στην ταινία «Alien», χειροποίητο και τεράστιο! Εβδομάδες χρειάστηκαν και ένα πολυμελές σκηνογραφικό συνεργείο φυσικά για να στηθεί το ντεκόρ που εμφανίστηκε στο φιλμ μόνο για λίγα λεπτά...
Και τα ψηφιακά εφέ έχουν τη χάρη τους
Βλέποντας τους «Πειρατές της Καραϊβικής: Το Σεντούκι του Νεκρού», όλοι καταλάβαμε ότι το πρόσωπο του Davey Jones ήταν φτιαγμένο μέσα από ηλεκτρονικό υπολογιστή (CGI). Κι όμως, όλος ο Davey Jones ήταν προϊόν ψηφιακών εφέ, από την κορυφή ως τα νύχια! Και στο ντοκουμέντο βλέπουμε τον ηθοποιό που τον ενσάρκωσε, τον Bill Nighy, πώς ήταν στο γύρισμα: με μια απλή γκρι στολή και κάποια σημάδια στο πρόσωπό του...
Τι, δεν είναι ψηφιακό εφέ;
Όπως είδαμε μόλις, τα ψηφιακά εφέ είναι στις μέρες μας τόσο καλοφτιαγμένα που δεν παίρνει γραμμή ο θεατής ότι δεν είναι πραγματικότητα. Από την άλλη βέβαια, κάποιες φορές το μακιγιάζ είναι τόσο εντυπωσιακό που θα έπαιρνες όρκο ότι πρόκειται για ψηφιακό εφέ. Απόδειξη; Η ταινία του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο «Ο Λαβύρινθος του Πάνα». Ό,τι παρουσιάζεται εκεί έχει γίνει με επίπονη φυσική δουλειά, με τη χρήση των ψηφιακών εφέ να έχει περιοριστεί στο ελάχιστο. Πραγματικά εντυπωσιακό...
Ο Κέιτζ ξαναχτυπά
Ο Νίκολας Κέιτζ στα γυρίσματα του «Ghost Rider: Spirit of Vengeance» έκανε τη διαφορά. Το μόνο πράγμα που χρειαζόταν στο γύρισμα ήταν τα φώτα που είχαν προσαρμοστεί στο κεφάλι του ηθοποιού, όλα τα άλλα θα γίνονταν κατόπιν στον υπολογιστή. Κι όμως, ο Κέιτζ επέμεινε να βάψει το πρόσωπό του στα χρώματα αρχαίου σαμάνου, για να νιώσει δυνατότερος και πιο στο «πνεύμα» του Ghost Rider! Όσο για το τζάκετ του, που πάλι δεν φάνηκε στο τελικό αποτέλεσμα, το διακόσμησε με μέταλλα και φυλαχτά, τα οποία μάλιστα έραψε μόνος του, για να του δώσουν το κάτι παραπάνω στο γύρισμα. Ενώ τίποτα από αυτά λοιπόν δεν χρειαζόταν για τις ανάγκες του γυρίσματος, ο Νίκολας Κέιτζ έκανε τη διαφορά εφευρίσκοντας μια περσόνα που δεν θα βλέπαμε ποτέ εμείς οι θεατές...
Luke, είμαι ο πατέρας σου
Στη θρυλικότερη ίσως σκηνή της μυθολογίας του «Star Wars», ο Luke Skywalker μαθαίνει την αλήθεια για τον Darth Vader: είναι ο πατέρας του. Σοκαρισμένος από την αποτρόπαιη αποκάλυψη, ο Luke Skywalker αντιμετωπίζει άμεσο κίνδυνο για τη ζωή του πέφτοντας πάνω σε έναν σωρό από στρώματα! Έτσι έδειχνε λοιπόν στην πραγματικότητα μια από τις πλέον αξιομνημόνευτες σκηνές στην ιστορία των ταινιών επιστημονικής φαντασίας...
newsbeast