Η συγκεκριμένη επιχειρηματολογία που προέρχεται τόσο από το εσωτερικό όσο και το εξωτερικό, τονίζει ότι εάν στην υφιστάμενη προ κρίσης νοοτροπία μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού, εάν κανείς πρόσθετε και… υδρογονάνθρακες, τότε πολλοί θα νόμιζαν ότι η χώρα μετατράπηκε σε «σεϊχάτο» και σε δρόμους περιοχών όπως… τα Σεπόλια και η Κυψέλη, σε κάθε δρόμο θα υπήρχαν παρκαρισμένα κι ένα-δυο αυτοκίνητα κόκκινου χρώματος και με ένα αλογάκι για σήμα, ενώ στις καφετέριες θα κάθονταν διάφοροι τύποι τα καλοκαίρια που θα φορούσαν κελεμπίες…
Τελευταία, πολύ της μόδας είναι η ανάσυρση μελετών και ερευνών που είχαν γίνει στο παρελθόν από τους υπεύθυνους φορείς της χώρας των οποίων τα αποτελέσματα επαληθεύουν σε μεγάλο βαθμό αυτά που έχουν γίνει γνωστά σήμερα και δημιουργούν την ελπίδα ότι μπορούν να οδηγήσουν την Ελλάδα εκτός της οικονομικής κρίσης και να συμβάλλουν στην ανάκαμψη της οικονομίας.
Εάν προσέξουν οι φίλοι μας τη φρασεολογία που χρησιμοποιεί το «defence-point.gr» σταθερά όταν διαπραγματεύεται αυτά τα ζητήματα, παρότι έχει λάβει θέση ξεκάθαρη υπέρ της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων, κατηγορώντας μάλιστα όσους καθυστερούν ή κωλυσιεργούν για διάφορους λόγους, με διάφορα κίνητρα, μονίμως τονίζουμε ότι «ΚΑΙ» οι υδρογονάνθρακες θα βοηθήσουν την Ελλάδα, όχι «ΜΟΝΟ» οι υδρογονάνθρακες. Ας ασχοληθούμε λοιπόν τώρα επιγραμματικά με όσους ανασύρουν τις μελέτες του παρελθόντος, εξαπολύοντας μύδρους για τη μη αξιοποίηση.
Πρώτον, τόσα χρόνια που είναι οι καταγγέλλοντες στο «κουρμπέτι», δημοσιογραφικό ή άλλο, ας αναρωτηθούν πότε έκαναν λόγο για εγχώρια συμφέροντα και «καρχαρίες» που έχουν «στημένο το παιχνίδι» και θησαυρίζουν τροφοδοτώντας ενεργειακά τη χώρα, ταΐζοντας παράλληλα και το πολιτικό σύστημα ώστε να αδρανεί; Επίσης, πότε κατήγγειλαν τις κυβερνήσεις, ανεξαρτήτως αποχρώσεως για τη μη διαπραγμάτευση καλύτερων τιμών στην προμήθεια υδρογονανθράκων από διάφορους προμηθευτές, όπως για παράδειγμα από τη Ρωσία. Διότι εκ των υστέρων όλοι ξέρουν να φωνάζουν και να καταγγέλλουν.
Δεύτερον, ας μας πουν όλοι αυτοί οι όψιμα ευαισθητοποιημένοι – δεν το κατηγορούμε αυτό, καλό είναι, έστω και τώρα – πόσο λογικοί υπολογισμοί είναι όταν λέγεται ότι π.χ. τα τάδε κοιτάσματα ήταν αξίας 500 δισ. δολαρίων και στα κρατικά ταμεία θα εισέρρεαν 150 δισ. δολάρια. Κανείς δεν καταλαβαίνει τελικά σε αυτή τη χώρα ότι αυτά τα νούμερα δεν λένε απολύτως τίποτε εάν δεν αναχθούν σε συγκεκριμένες διεθνείς τιμές και γεωπολιτικές συνθήκες που θα επιτρέψουν την αξιοποίηση;
Κανείς δεν καταλαβαίνει επιτέλους ότι αυτή είναι μία δουλειά που η Ελλάδα ΔΕΝ μπορεί να την κάνει από μόνη της, οπότε ο μεγάλος εχθρός βρισκόταν στην «εσωτερική ανωμαλία» (ας καταλάβει ο καθένας με τον δικό του τρόπο την έννοια) και τη φαγωμάρα που δεν επέτρεπε επί δεκαετίες να προωθηθεί με οργανωμένο τρόπο το συμφέρον της χώρας σε οποιονδήποτε τομέα; Κανείς δεν θυμάται την προσήλωση της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων στον έναν ή τον άλλον πολιτικό ηγέτη ευελπιστώντας είτε μια θεσούλα στο δημόσιο είτε καμιά δουλίτσα στο κρατικοδίαιτο επιχειρηματικό μοντέλο που κατέστρεψε τη χώρα; Ποιος έρχεται να κάνει σοβαρές δουλειές σε μια χώρα με αυτούς τους όρους;
Κανείς δεν αναρωτιέται σε αυτή τη χώρα ότι για να αξιοποιηθούν τα κοιτάσματα θα πρέπει να βρεθεί η κατάλληλη συγκυρία τόσο από την άποψη της τιμής του αγαθού στη διεθνή αγορά, όσο και με την εμπλοκή των «κατάλληλων» χωρών και εταιριών, αφού η εμφάνιση ενός «new kid on the block», ενός νέου παίκτη επηρεάζει την ευαίσθητη ισορροπία που καθορίζει ο νόμος «προσφοράς και ζήτησης» (supply and demand);
Εάν «πλημμυρίσει» η αγορά με πετρέλαιο, εάν η ζήτηση παραμείνει η ίδια, η τιμή δεν θα συμπιεστεί; Άρα θα επηρεαστούν τα έσοδα των παραδοσιακών παραγωγών υδρογονανθράκων. Άρα κάποιοι στην Ελλάδα είναι τουλάχιστον αφελείς να νομίζουν ότι δεν θα τους πειράξει κανείς, όταν π.χ. επηρεάσουν τα έσοδα της Ρωσίας ή των χωρών του Κόλπου! Επίσης, αναφέρει κανείς το κόστος εξόρυξης και τη διαφορά στην τεχνολογία ανάμεσα στη δεκαετία του 1990 και αυτή του 2010; Έλεος!
Εάν για παράδειγμα το κόστος εξόρυξης σε κάποιο σημείο του ελληνικού χώρου είναι 65 δολάρια (ενδεικτικά το λέμε) ποια είναι η αποδεκτή τιμή του προϊόντος ώστε να συμφέρει τόσο τις εταιρίες αλλά και τη χώρα μας να εξορύξουν το αγαθό; Διότι η διεθνής πρακτική είναι η απόσβεση του κόστους εξόρυξης (που θα βαρύνει τις εταιρίες που θα ασχοληθούν) και στη συνέχεια το μοίρασμα του κέρδους!
Ποια ήταν τότε η τιμή του πετρελαίου; Μήπως η άνοδος της τιμής των υδρογονανθράκων λόγω της αύξησης της ζήτησης από την ραγδαία αναπτυσσόμενη περιοχή Ασίας-Ειρηνικού μας έβαλε στον «χάρτη»; Ή μήπως όχι; Ασχολείται κανείς σήμερα με αυτά ή και πάλι τα θεωρούμε όλα δεδομένα; Μήπως η ερμηνεία της ανόδου της έντασης στην περιοχή δεν είναι απλά και μόνο η βούληση των ισχυρών να «ληστέψουν» την Ελλάδα, αλλά το παίγνιο είναι πολύ ευρύτερο; Κι εμείς εξακολουθούμε να επιδεικνύουμε μνημειώδη ανωριμότητα;
Ας κλείσουμε με κάτι παρήγορο. Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) ανακοίνωσε, ότι σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του, η τιμή του πετρελαίου Brent μέχρι το 2020 μπορεί να φτάσει και τα 270 δολάρια το βαρέλι, ενώ σήμερα η τιμή είναι περίπου 110 δολάρια ανά βαρέλι. Η ζήτηση θα παραμείνει σταθερή.
Εδώ φαίνεται άλλος ένας «παραλογισμός» της κατάστασης που αντιμετωπίζουμε: Παρότι ο κόσμος δεν είχε λεφτά για να ζεσταθεί τον χειμώνα που οσονούπω μας χαιρετάει, το συμφέρον της χώρας το επόμενο διάστημα θα είναι η τιμή των υδρογονανθράκων να είναι υψηλή. Και αυτό για να αποσβένονται τα κόστη εξόρυξης και να μένει αρκετό κέρδος για να το μοιράσουμε με τους εταίρους μας. Παράλληλα, να ευχόμαστε να μην «πλημμυρίσει» η αγορά με «σχιστολιθικό αέριο» (shale gas), αφού αυτό θα μπορούσε να συμπιέσει τόσο τις τιμές κάνοντάς μας μεγάλη ζημιά. Καταλάβαμε τώρα γιατί χρειάζεται ψυχραιμία και λογική, είδος εν ανεπαρκεία συχνά-πυκνά στην Ελλάδα το 2013.
http://www.defence-point.gr/