Η νέα διαμάχη μεταξύ των Αθηνών και Βρυξελλών έχει να κάνει με το αν και κατά πόσο στην Ελλάδα θα γίνουν απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο και πόσο αυτή η όλη υπόθεση συνδέεται με τη δημοσιονομική προσαρμογή.
Χθες το απόγευμα, ανώτατος κοινοτικός αξιωματούχος που επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του, ενημέρωσε 100 διαπιστευμένους στην Κομισιόν δημοσιογράφους για την εξέλιξη των συζητήσεων στο euro working group και την ατζέντα του eurogroup της Δευτέρας. Ενώπιον 100 ανταποκριτών είπε ότι ειδικά για τη Ελλάδα αυτή η αξιολόγηση θα είναι διαφορετική, θα έχει μπροστά τα διαρθρωτικά και όχι τα δημοσιονομικά - στα οποία η χώρα πάει καλά - και σε γενικές γραμμές θα περιλαμβάνει τη στελέχωση του δημοσίου, τη φορολογική διοίκηση και υπόλοιπες μεταρρυθμίσεις.
Ο ανώτατος αυτός αξιωματούχος, που έχει άριστη γνώση των συζητήσεων Ελλάδας - Τρόικας σε κάποια δεδομένη στιγμή, ερωτηθείς σχετικά παρέθεσε το χωρίο από τη συμφωνία των ελληνικών αρχών με την τρόικα, που έχει υπογράψει η ελληνική κυβέρνηση και υπό την προϋπόθεση της εκτέλεσής της παραμένει στο ευρώ (βλ. κοινό ανακοινωθέν των 17 από τη Σύνοδο του Οκτωβρίου 2012 και έκθεση αξιολόγησης της Κομισιόν του Δεκεμβρίου του 2012):
«Οι ελληνικές αρχές πρέπει να παρουσιάσουν τα σχέδια στελέχωσης των βασικών υπουργείων ώστε να ταυτοποιηθούν οι περιττές θέσεις. Με βάση αυτά τα σχέδια οι αρχές πρέπει να αρχίσουν με τις αποχωρήσεις του προσωπικού. Γνωρίζω ότι κάποιοι στην Ελλάδα έχουν αρνητική στάση σε σχέση με οποιαδήποτε απόλυση από το δημόσιο. Αν αντιδράς σε όλες τις απολύσεις σε ένα τόσο υπέρογκο δημόσιο τομέα και αντιτίθεσαι σε οποιαδήποτε υποχρεωτική αποχώρηση τότε δρας ανεύθυνα. Κανένας που είναι στα καλά του δεν επιθυμεί να πρέπει να δικαιολογήσει πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα στην Ελλάδα για να μην γίνουν απολύσεις, το βρίσκω ανεξήγητο και ακατανόητο».
Από την απάντηση και τις εξηγήσεις που έδωσε προκύπτει πως:
• Το δημόσιο πρέπει να συρρικνωθεί,
• Κάποιο μικρό κόμμα της συγκυβέρνησης αντιδρά,
• Αν δεν συρρικνωθεί το δημόσιο τότε θα πρέπει να ληφθούν μέτρα σε μισθούς συντάξεις και φόρους.
Το σημείο «3» είναι η συνταγή που οδηγεί σε καταστροφή του προγράμματος και περιπέτειες για τη χώρα. Το σημείο «2» είναι ένας παράγων που δυσχεραίνει τα πράγματα και τέλος το σημείο «1» μεταφράζεται ως:
• 150.000 λιγότεροι υπάλληλοι στο δημόσιο το 2015 από ότι το 2010
• 12.500 υποχρεωτικές εντάξεις στο πρόγραμμα διαθεσιμότητας / κινητικότητας, ή όπως αλλιώς λέγεται ως τον Ιούλιο και
• 25.000 αποχωρήσεις ως το τέλος του έτους
Για τις Βρυξέλλες είναι δεδομένο πως όποιος μπαίνει στη διαθεσιμότητα, έχει ένα χρόνο να προετοιμάσει την οριστική έξοδό του από το δημόσιο. Αν ο συγκεκριμένος νόμος εκπέσει στα δικαστήρια, οι αρχές πρέπει να φτιάξουν ένα νέο που να μην εκπέσει. Απλά πράγματα.
Αλλά όπως είπε και ο εν λόγω αξιωματούχος, «αυτά που είναι αυτονόητα στις Βρυξέλλες, δεν είναι πάντα αυτονόητα και στις πρωτεύουσες».
Από τη στιγμή που ορισμένοι κύκλοι των Αθηνών θεώρησαν ότι έμαθαν το όνομα του αξιωματούχου που μίλησε υπό την προϋπόθεση της ανωνυμίας, αντί να αποδεχθούν το αυτονόητο ή να ενημερώσουν για τις κινήσεις και τις επιλογές τους - κάτι το θεμιτό - προσπάθησαν να πείσουν ότι απλώς δεν τα είπε. Έδωσαν μάλιστα στη δημοσιότητα και το υποτιθέμενο όνομα του αξιωματούχου. Σχετικό τηλεγράφημα του εθνικού πρακτορείου ειδήσεων έγραφε: «Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ο κ. XXX είναι ο "ανώτατος αξιωματούχος της ευρωζώνης", που νωρίτερα σήμερα είχε χαρακτηρίσει με δηλώσεις του από τις Βρυξέλλες, "υπερτροφικό" τον ελληνικό δημόσιο τομέα, αναφέροντας ότι το Μνημόνιο προβλέπει ότι οι ελληνικές αρχές πρέπει να καταρτίσουν οργανογράμματα ανά υπουργείο εντός του πρώτου τριμήνου του 2013, δηλαδή να τεθούν οι στόχοι για τις αποχωρήσεις από το δημόσιο τομέα».
Επεσήμανε μάλιστα ότι ο υπουργός οικονομικών μίλησε με τον εν λόγω αξιωματούχο (που κάποιοι θεωρούν ότι είναι αυτός που έκανε και την ενημέρωση) και πήρε διαβεβαίωση ότι δεν έθεσε θέμα απολύσεων.
Η υπόθεση θυμίζει έντονα το σκηνικό του 2011, όπου ο τότε υπουργός κ. Παπακωνσταντίνου προσπαθούσε να πείσει ότι ο κ. Γιούνκερ δεν είχε πει τη λέξη «πώληση» σε κάποια συνέντευξη τύπου, αλλά «αξιοποίηση» ακίνητης περιουσίας του δημοσίου. Από τότε η απόδοση σε ρευστό των αποκρατικοποιήσεων μπήκε σε δύο μνημόνια και συνδέθηκε με τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους και τη συνέχιση της χρηματοδότησης.
Κοντός ψαλμός αλληλούια.