Για μια τόσο απλή και ενστικτώδη κίνηση, αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς μας, δεν είχε βρεθεί μέχρι πρότινος κάποια ικανοποιητική επιστημονική εξήγηση: η λίπανση του βολβού του ματιού και η προστασία του από τη σκόνη και τα επιβλαβή μικροαντικείμενα, αποτελούν εν μέρει ικανοποιητικά αίτια. Δεν εξηγούν όμως τον τόσο μεγάλο αριθμό βλεφαρισμάτων.
Σε εργασία που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Proceedings of the National Academy of Sciences», ομάδα επιστημόνων της Ιαπωνίας επιχειρεί μια διαφορετική προσέγγιση. Ανοιγοκλείνουμε τα μάτια μας πολύ συχνά, επειδή αυτό μας βοηθά να συγκεντρωθούμε αποτελεσματικότερα. Παρατηρώντας πως το πετάρισμα των βλεφάρων δεν είναι τυχαίο αλλά ρυθμικό (ανάλογα με το αντικείμενο ενασχόλησης), εντοπίστηκε ότι τα βλέφαρα ανοιγοκλείνουν συνήθως στο τέλος της κάθε πρότασης ενώ διαβάζουμε ένα βιβλίο αλλά και στο τέλος κάθε πρότασης του συνομιλητή μας, εάν συζητάμε.
Το ίδιο φαίνεται να συμβαίνει με την παρακολούθηση αποσπασμάτων βίντεο. Τα ευρήματα που προέκυψαν από σχετικά πειράματα, με τη χρήση τεχνολογιών απεικόνισης του εγκεφάλου, επιβεβαιώνουν τις αρχικές υποθέσεις: η εγκεφαλική δραστηριότητα μειωνόταν σε κάθε πετάρισμα των βλεφάρων.
Μικρά διαλείμματα οπτικής και εγκεφαλικής αυτοσυγκέντρωσης λοιπόν, αναγκαία για την ενσωμάτωση και την επεξεργασία των πληροφοριών του περιβάλλοντος.