στηριζόμενοι στην αλληλεγγύη, η οποία διεθνώς θεωρείται ως ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος αντιμετώπισης των ψυχολογικών επιπτώσεων των καταστροφών, γενικώς, επισήμανε σήμερα κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ψυχικής Υγιεινής και επίτιμος πρόεδρος της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας (ΕΨΕ), καθηγητής Ψυχιατρικής, Γιώργος Χριστοδούλου.
Η διαφοροποίηση της αντίδρασης στην οικονομική κρίση του ελληνικού λαού σε σχέση με άλλες χώρες έγκειται και στο σημαντικό ρόλο της οικογένειας, που ως θεσμός εξακολουθεί να λειτουργεί στη χώρα μας, ανέφερε ο κ.Χριστοδούλου, επισημαίνοντας ωστόσο ότι οι Έλληνες βιώνουν τις επιπτώσεις της κρίσης πολύ σοβαρά, όχι όμως με δραματικό τρόπο.
Δύο σοβαρές επιπτώσεις της κρίσης που επηρεάζουν την ψυχολογική κατάσταση του ανθρώπου είναι η ανεργία και η μείωση του μισθού, με τους επιστήμονες να προτείνουν μείωση μισθού και όχι απόλυση από την εργασία, καθώς όπως ανέφερε ο αναπληρωτής καθηγητής Δημήτρης Πλουμπίδης, αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, η ανεργία πέρα από τις οικονομικές της επιπτώσεις συνεπάγεται επίσης ένα ταπεινωτικό πλήγμα για τον εργαζόμενο, το οποίο προκύπτει από τη μείωση του οικογενειακού και κοινωνικού του status.
Σε διεθνές επίπεδο, είπε ο κ. Χριστοδούλου, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, με αφορμή το διεθνές συνέδριο με θέμα «Κρίσεις και Καταστροφές. Ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις», που θα πραγματοποιηθεί στις 6 - 9 Μαρτίου στην Αθήνα, η ανεργία σχετίζεται με την αυτοκαταστροφική συμπεριφορά και την αυτοκτονία. Η συσχέτιση ανεργίας και αυτοκτονίας στη χώρα μας δεν είναι σαφής, είπε ο καθηγητής, επειδή όμως αυτό συμβαίνει στις περισσότερες άλλες χώρες (με εξαίρεση ορισμένες σκανδιναβικές χώρες όπου υπάρχει συγκροτημένη κοινωνική μέριμνα) είναι πιθανό να αναδειχθεί αυτή η συσχέτιση και στη χώρα μας.
Μελέτη σε 26 ευρωπαϊκές χώρες έδειξε ότι αύξηση της ανεργίας κατά 1% οδηγεί σε αύξηση των αυτοκτονιών κατά 0,8%, αύξηση των ανθρωποκτονιών στο ίδιο ποσοστό αλλά και σε μείωση των τροχαίων κατά 1,4% .
Ωστόσο, όπως διευκρίνισαν οι επιστήμονες, στις περιπτώσεις που υπήρχαν προγράμματα παρέμβασης που αποσκοπούσαν σε εργασιακή επανένταξη σε συνδυασμό με ψυχολογική υποστήριξη για ενθάρρυνση και αύξηση της ψυχολογικής αντοχής των άνεργων, οι ψυχολογικές επιπτώσεις ήσαν ελάχιστες.
Ο κ. Χριστοδούλου μίλησε και για λανθασμένη χρήση του όρου «κατάθλιψη» στην περιγραφή της κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας, «γιατί δεν πρόκειται για κατάθλιψη, που είναι νοσολογική οντότητα, αλλά για θλίψη, δηλαδή για μία ευεξήγητη αντίδραση, που είναι φυσιολογική, αναμενόμενη και δυνητικά παραγωγική εάν τύχει ορθής διαχείρισης».
Το παράδοξο που συμβαίνει σε περιόδους οικονομικών κρίσεων, είπαν οι επιστήμονες, είναι ότι οι περισσότερες περικοπές κονδυλιών διεθνώς γίνονται σε προγράμματα προστασίας αυτών που κινδυνεύουν περισσότερο (ανθρώπων που πάσχουν από ψυχικά νοσήματα ή αυτών που κινδυνεύουν περισσότερο να παρουσιάσουν ψυχοπαθολογία).
«Προτιμούμε τη θεραπεία από την πρόληψη αν και η θεραπεία κοστίζει περισσότερο από την πρόληψη», σημείωσε ο κ. Χριστοδούλου, προσθέτοντας ότι η πρόληψη των ψυχικών νοσημάτων και η αποτελεσματική αντιμετώπισή τους πρέπει να είναι άμεση προτεραιότητα όχι μόνο για ανθρωπιστικούς και ιατρικούς λόγους, αλλά και για οικονομικούς. «Υπάρχουν πολλά δεδομένα στο χώρο της Οικονομίας της Ψυχικής Υγείας από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας που δείχνουν ότι αν το κράτος ''επενδύσει'' στην ψυχική υγεία των πολιτών, σε βάθος χρόνου κερδίζει χρήματα», επεσήμανε.